برخی ایده‌هایم هنگام تدریس شکل می‌گیرند. مثلن در واپسین لحظات کارگاه اخیر تمرین نوشتن در توضیح موضوعی گفتم: «شرح درماندگی درمانگر است.» این حرف را قبلن به این شکل چهربندی نکرده بودم. سریع یادداشتش کردم تا بعد فرصتی بیابم برای واگشودن آن.
تدریس جدا از نوشتن نیست. چندی پیش حس کردم در نگارش مقالات آموزشی بسیار سریع‌تر و دقیق‌تر از قبل عمل می‌کنم. گمانم یک دلیلش تدریس پیوسته است.
نویسنده‌ی آثار غیرداستانی اگر مدرس باشد بهتر می‌نویسد و هر مدرس دست به قلمی هم بهتر درس می‌دهد. تدریس برای داستان‌نویس‌ها هم بسیار مفید است. چه جایی بهتر از کلاس برای هم‌زیستی و گفت‌وگوی عمیق با انسان‌ها؟ شاید برای همین است که بسیاری از نویسندگان سرشناس تاریخ آموزگار هم بوده‌اند یا از تجربه‌ی تفننی تدریس استقبال کرده‌اند.
تدریس اگر روشمند باشد، به مدرس نوعی از بیان شفاف و روشنگر را می‌آموزد که البته ربطی به خرفهم‌کردن و تکرارِ دل‌آزار و پندپرانی ندارد.
برای بهتر نوشتن درس بدهید، برای بهتر درس دادن بنویسید.
یک پاسخ
چقدر به خوندنش احتیاج داشتم