در خدمت و خیانت مترادف

در نثرِ حسابی چندان خبر از هم‌کناریِ انبوه مترادف‌ها‌ نیست. مترادف‌‌بازی از دقت بحث می‌کاهد و به لفاظی می‌انجامد.

اما ولخرجی از کیسه‌ی کلماتِ هم‌معنا، در یک جا، نه‌تنها سودمند بلکه ضروری‌ست.

در چرک‌نویس هر متن هرچه شمار مترادف‌ها بیشتر، بختِ دستیابی به کلمات مناسب بیشتر.

مترادف‌ها نمی‌گذارند نویسنده از تب‌وتاب آزادنویسی بیفتد؛ در ضمن لغات بیشتری در دایره‌ی‌ واژگانش فعال می‌مانند.

بنابراین عیبی ندارد در نسخه‌ی ابتدایی بنویسی: «رفتارش زشت و کریه و بد و افتضاح و زننده و شنیع و‌ ناپاک و داغان و نامناسب و پلیدانه است.» ولی در نسخه‌ی نهایی چه‌بهتر که به یک یا ناچار دو کلمه بسنده کنی.