خوابِ نوشتن

امروز صبح من خواب میدیدم یک جمله ناب به ذهنم رسیده، حرفی که از درونم برمی آمد، تو گویی از آن جملاتی که شاه کلید همه مشکلات است. درباره “نوشتن” هم بود.
یادم است با خودم گفتم بیدار که شدم آن را حتما بنویسم. تو خواب فکر می کردم هزار کلمه نوشتم تا به این جمله رسیدم. یا اگر بخواهم تکرار بشود باید هزار کلمه بنویسم. انگار می دانستم خوابم یا نیمه هشیارم. نمیدانم. به هرحال بیدار که شدم یادم نیامد. خیلی هم فکر کردم اما یادم نیامد.

من همیشه در خواب می نویسم. ،اصلا”نوشتن در بیداری برایم مفهومی ندارد . بیداری یعنی دلمشغولی و نگرانی و گذشت زمان که نمی گذارد قلم بردارم. ،
هنگامه نوشتن زمان آرامش و خوابست که همه مزاحمتها و افکار در هم و برهم خوابیدن و آنزمان می توانم کلماتی را بر روی کاغذ بیاورم و از آن لذت ببرم.

سلام.
خیلی بامزه بود.
من هم خواب نوشتن دیدم، البته کد مینوشتم، توی خواب حالِ فوق‌العاده خوبی داشتم.
شب خوش.

این مطلب احتمالا پاسخی بود که از ناخودآگاه تو برآمد در جواب به نقد کننده ی مطلب قبلی ات.
درست میگم؟