با چه امیدی بنویسیم؟

18 پاسخ

1. سلام استاد عزیزم
   امروز که از واقعیت موجود در مورد شرایط نویسندگی برایمان گفتید خیلی به فکر فرو رفتم و سوالی در ذهنم شکل گرفت که: حالا چه کار می توان کرد؟!
   در حال چرخیدن در کانال های تلگرام مدرسه نویسندگی بودم که لینک این مطلب را دیدم. سریع شروع به خواندن کردم. تاریخ انتشار و کامنت ها را دیدم… بعد با خودم گفتم: پس از آن روز تا امروز دلیلی وجود داشته که استاد به راهشان ادامه دادند. متن مقاله را دو بار خواندم و به واقعیت قضیه پی بردم ، به اینکه چه می خواهید بگویید.من اول راه یادگیری هستم، عشق فراوانی دارم اما هنوز اول راه هستم. با خودم گفتم: عسل تو باید واقعی به قضیه نگاه کنی و قلم را، ابزاری برای رسیدن به بهترین موقعیت بدانی.
   با همین قلم هم می شود غوغا کرد. فقط باید با زمان و مکان پیش رفت. درست همان چیزی که شما فرمودید. با شناخت محدودیت هایمان (زمانی، مکانی و…) جوری پیش رفت که آخر بازی ما برنده باشیم.
   در آخر از شما کمال تشکر را دارم و بسیار مدیون وجودتان هستم.
   برقرار باشید🌹

   پاسخ

   1. پاسخ

2. سلام استاد عزیز
   خوندن مقاله هایی که توی ساییتون میذارید به من امید میده که راجب به همه چیز بنویسم راجب هر چیزی که باعث بشه ازم یه نویسنده بسازه ، نمیدونم کامنت من و میخونید یا نه ولی آرزو میکنم یه روزی با افتخار اول صفحه ، اولین کتابم بنویسم تقدیم به استاد شاهین کلانتری که مرا با دنیای دیگری از نویسندگی آشنا کرد🌸

   پاسخ

   1. سلام نگین عزیز
      در این مدت که حضورت دوره می‌گذره،‌ با خوندن و شنیدن نوشته‌هات بسیار به درخشش تو در نویسندگی امیدوار شدم.

      پاسخ

3. موضوع “تولید تو باید در چه زمینه‌ای باشد” چیزی هست که مدت طولانیه بهش فکر می‌کنم.
   میشه گفت که از زمان علاقه‌مند شدن به نویسندگی آرزوی این رو داشتم که کتاب‌هام رو چاپ کنم. برنامه‌های زیادی برای بعد از چاپ شدن اثر داشتم؛ از قبیل امضا کردن کتاب و برداشتن اولین نسخه چاپ شده برای خودم. بعد از گذشت چند وقت از طریق حرف‌های شما با انتشار نوشته‌ها در فضای اینترنت آشنا شدم و گفتم: «آره، این روش باعث فروش بیشتر کتاب‌هام میشه.» الان، با فکر کردن به بازار و قیمت‌ها، بعد از سبک و سنگین کردن موضوعات فهمیدم که انتشار نوشته‌هایم در فضای اینترنت حتا باعث بهتر رسیدن به هدفم میشه؛ اما به گونه‌ای متفاوت. سیزده سالگی آرزو داشتم که کتاب‌هام پرفروش‌ترین کتاب‌های دنیا شه و حالا می‌خوام با کتاب‌هایی که می‌نویسم در راستای هدفی دیگه گام بردارم.
   راستی، جمله‌های “افراط در تولید” و “با کمیت به سمت کیفیت حرکت کنیم” جمله‌هایی بودن که روی یه کاغذ، بالا کامپیوترم چسبوندم‌شون.
   ممنونم ازتون.

   پاسخ

   1. آفرین دینا جان
      چقدر کیف کردم از خوندن کامنتت.
      من پیگیری و دقت و جدیت تو رو تحسین می‌کنم.

      پاسخ

4. چقدر خوب که این نوشته هم امیدوار و هم ناامیدمون کرد چون بالاخره آدم باید بدونه از نوشتن چی می‌خواد. چرا داره می‌نویسه.
   دوست دارم تا پای جان در مسیر نوشتن و نویسندگی بمانم و در این مسیر ارزش آفرین باشم.
   بعد از وقفه‌ای دو ماهه، حالا یک ماهی می‌شود که هر روز در سایتم نوشته‌ای منتشر می‌کنم. نمی‌دانم دارم درست پیش می‌روم یا نه اما من تمام تلاشم را می‌کنم تا تداوم و استمرار داشته باشم.
   همین استمرار رو هم از شما یاد گرفتم. ممنونم ازتون.

   پاسخ

5. سلام استاد عزیز
   چقدر خوشحالم که مقاله های شما رو می‌خونم، برای من؛ نوشتن برابر است با: امید در روزهای تلخ، روشنی در دل ظلمت، و تداوم روند زندگی، هر چند که نواقصی در دل خود دارد.

   پاسخ

   1. زنده باد. این نگاه عالیه.

      پاسخ

6. درود بر نازنین‌استاد خودم
   به نظرم لازم نیست با چه امیدی بنویسیم. نوشتن ما رو «امیدوار» میکنه.
   فقط کافیه به کاغذ و قلم اعتماد کنیم. روزنه امید رو می‌تونیم به شکل کلمه و جمله ایجاد کنیم.
   این بهترین هدیه «نوشتن» برای من بود.
   و صدالبته هدیه شما به من.

   پاسخ

   1. هادی ماه
      چقدر دلتنگتم.
      سایتت خیلی قشنگ شده.
      چند باری نگاهش کردم.
      «درباره‌ی من» رو زودتر هوا کن.

      پاسخ

      1. حتماً استاد عزیزم
         به نوشته‌هام افتخار می‌کنم وقتی مهمان چشمان شما باشند.

         پاسخ

7. سلام
   این روزها خیلی با واژه امید سروکله می‌زنم. گاهی وقتی کسی از امید داشتن حرف می‌زند، احساس ‌می‌کنم دارد فحش نثارم می‌کند. خودم را در حال حاضر آدم ناامیدی می‌دانم. هرچند که براساس آزمون امیدواری میلر، در سایت انتخاب بهتر دکتر صاحبی امید من زیاد است. شاید به تعریف امید برمی‌گردد.
   »فرد دارای امید کسی است که انرژی و انگیزه لازم را برای رسیدن به هدف‌های منطقی دارد و می‌داند که چه چیزی می‌خواهد و همچنین می‌داند که چگونه و از چه راهی می‌تواند به هدف‌های خود برسد. چنین شخصی اگر دریک مسیر به مانع برخورد کرد از مسیرهای دیگری اهداف خود را دنبال می‌کند. «
   درسته که برای جایزه اسکار بهترین فیلنامه اقتباسی، آن هم از رمان خودم رویاپردازی می‌کنم، اما می‌دانم که فقط با نوشتن و نوشتن و نوشتن و نوشتن می‌توانم این شاید فقط رویا را در وجودم زنده نگه دارم.
   بنابراین درحال حاضر زندگی‌ام نوشتن است. فکرم، ذکرم، خوابم، رویایم نویسنده بودن و نویسنده شدن است.
   از شما هم سپاسگزارم که با راهنمایی‌ها، جدیت و اعتقادتان، امثال مرا که در این راه، بسیار تنها هستند، کمک می‌کنید.
   نمی‌گویم امیدوارم چون از این کلمه بدم می‌آید. می‌گویم دوست دارم، می‌نویسم می‌خواهم، اصلن باشد که رویاهایمان روزی محقق شود و با اطمینان می‌گویم که آن روز در شادی‌هامان با هم شریک خواهیم بود .

   پاسخ

   1. افلیا جان
      اینو از صمیم قلبم می‌گم:
      شما یکی از مهربان‌ترین، خردمندترین و عزیزترین آدم‌هایی هستی که سعادت دوستی باهاشون رو دارم.
      و خوندن این پیام چقدر برام دلچسب بود.

      پاسخ

8. سلام آقای کلانتری عزیز
   مطلب پر مغزی بود که از موفقیت و آرزو گفت، از درد گفت، از افکار در ذهن گفت و دست آخر با راه کار و انگیزه زد روی شانه مان که حالا با لبخند برو شروع کن و مگو چیست نوشتن.
   ممنون که انقدر ساده و زیبا راهمان را برای تلاش بیشتر روشن تر کرده اید.
   و خوشحالم که در دوره وبلاگ نویسی میتوانم بیشتر از شما یاد بگیرم و مصم تر قدم بردارم.

   بگذارید کمی با شور و شوق از وب لاگ نویسیم برایتان می گویم :
   من در 171 امین روز از چالش 200 روز وبلاگ نویسی هستم و حالا هر وقت یادداشتی منتشر نمیکنم، حس میکنم آنروز به تمامی زندگی نکرده ام.
   من یک تقویم موضوعی برای خودم در نظر گرفته ام که این باعث میشود کمی از آشفتگی و خشکی ذهن در امان بمانم و ذهن و احساسم دست در دست هم بنشینند و یک یادداشت درست و درمان ( البته تقریبن) در بشقاب توجه خودم و مخاطب بگذارند.
   روز شنبه را به بحث آزاد و نوشتن براساس الگوهای نویسندگی و آموزه های شما در کارگاههای تولید محتوا اختصاص داده ام .
   روز یکشنبه روز کلمه بازی است
   روز دوشنبه داستانک
   روز سه شنبه شعر سرودن یا در محضر شعری بودن
   روز چهارشنبه ارائه گزیده ای از یک دوره و یا کتابی که خوانده ام
   پنجشنبه ها را به نوشتن از یک جمله یا نشستی با بزرگی اختصاص داده ام که در قالب تخیل و طنز به خودم و مخاطب کمک میکنم تا درباره بزرگان بیشتر بدانیم و یاد بگیریم.
   روز جمعه روز نوشتن یک مقاله یا گزارشی از تهیه مقاله در نظر گرفته ام و قرار است در طول هفته زمان به آن اختصاص دهم و تکمیلش کنم تا در آخر هفته منتشر شود، به امید خدا. البته برخی اوقات به ریسک میماند اما تلاش میکنم که مقاله پر ملاتی تهیه کنم که مخاطب در به در پیگیر مقاله با دیدن آن حالا فکش هم نیفتاد، لااقل چشمانش از برق شادی بدرخشد.

   راستی بگذارید من که تا اینجا آمده ام یک گلکی ( گله کوچکی) هم بکنم .
   چشم به راه شما هستم که بیایید دق الباب وب گاه نمایید و چندی از نگاره ها را خوانده و ما را به نظرات گرانسنگ خود مشعوف فرمایید.

   این هم دو لینک از آخرینها که اولی در مورد مقاله نویسی است
   و دومی هم نشستی بانیکولا تسلا
   https://zahrazamanlou.ir/2821/%d8%a7%d9%86%d8%af%d8%b1-%d8%a7%d8%ad%d9%88%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d9%87-%d9%86%d9%88%db%8c%d8%b3%db%8c-%d9%88-%d8%a7%d8%b4%d8%a7%d8%b1%d8%aa%db%8c-%d8%a8%d9%87-%da%86%d9%86/

   https://zahrazamanlou.ir/2754/2754/

   پاسخ

   1. سلام
      به به چه گزارش زیبایی.
      ذوق و همت شما رو بی‌اندازه تحسین می‌‌کنم.
      با قدرت ادامه بدید.

      پاسخ

9. مثل همیشه عالی بود استاد عزیز. این نوشته‌های شما باعث میشه من بیشتر از قبل به سایتم توجه کنم. نوشتن در اینستا و سایت رو مدبون شما هستم. 😊 اون روز داشتم فکر می‌کردم که جلد دوم دون کیشوت میتونه همون کتابی باشه که گفتید جلدشو برداشتم و کتاب رو پاره کردم که خووب بخونم. 🤔یعنی میتونه اون باشه؟ یا جز همون کتابهایی که چندیدن بار خوندید😄

   پاسخ

   1. نه خوشبختانه چنین بلایی رو سر دن کیشوت نیاوردم.

      پاسخ