این کار ساده اما مهم را یاد بگیرید

سلام آقای کلانتری عزیز.
من دقیقن وقتی با این پست از وبلاگ تون برخورد کردم که داشتم به همین مساله فکر می کردم و این اولین باره که کامنت می ذارم.
من زهرا پولادی فر هستم و در حال حاضر دانشجوی رشته مهندسی کامپیوترم. عاشق نگاه کردن به رفتار و طرز زندگی آدم ها هستم و مثل خیلی از آدم هایی که از بچگی علاقمند به نوشتن بوده اند و شانس آشنایی با شما رو پیدا کرده اند منم اواخر سال 1401 که اواخر 23 سالگی م هم هست شروع کردم به شرکت مستمر در وبینارهای شما.
در حال حاضر خیلی خالی ام و از نوشتن که همیشه دوست داشتنی ترین فعالیتم بوده بخصوص وقت هایی که کم می آوردم، بدم میاد اما ابدن به این معنی نیست که کنارش می ذارم. چون حس می کنم اینجا جایی هست که باید صبر کنم و ادامه بدم.
و از شما برای تمام مطالبی که تو این مدت ازتون یاد گرفته م ممنونم.

سلام استاد عزیز آقای شاهین کلانتری .من سیده نیالا موسوی زاده 25 ساله هستم و شروع 25 سالگیم رو با کلاس های معجزه وار شما شروع کردم چرا معجزه وار ؟به این دلیل که من درگیر یه تنبلی شایدم بی اعتماد به نفسی شده بودم و از نوشتن که بخش بزرگی از زندگی من هست دور شده بودم و درست چند روز بعد از تولد 25 سالگی به شکلی معجزه وار کلاس شمارو به خودم هدیه دادم من بخش بزرگی از تحولم رو در این مدت کم مدیون صحبت ها و نوشته های بی نظیر شما هستم .بی وقفه از تمام حرفای شما یاد می گیرم .و نوشتن شده جزئی از هدف ،کار و عشق زندگیم .همیشه شاد و سلامت باشید استاد گرانقدرم .

سلام جناب اقای کلانتری
من سیده لیلا صفایی هستم.40 ساله و کاراموز وکالت هستم.برای رسیدن به این موقعیت خیلی تلاش کردم و نویسندگی رو خیلی دوست دارم منتها اونطور که باید تمرین نمیکنم(نویسنده تنبل).گاهی میترسم از نوشتن درصورتی که سلاح من قلمم هست و لازمه موفقیتم تقویت نویسندگی .ارادت زیادی دارم نسبت شما چون ازتون خیلی انرژی میگیرم .خوشحالم که اینجا هستم و خوشحالتر که با شما اشنا شدم

سلام استاد چقدر از دیدنتون خوشحالم شما منرا نمیشناسید ولی من شماو مطالب خوبتون را دنبال میکنم . دیدم که دانشجوهاتون چقدر موفق و پرتلاش وپر انگیزه هستن و همین باعث شد منم سرشوق بیایم شاید خنده اتون بگیره من یک مادر بزرگم که توی پنجاه وچنج سالگی عشقم را پیدا کردم گم گگشته ای که تمام عمرم را دنبالش بودم فکر میکنید آن چیه ؟
نوشتن ، همان که شماهم عاشقشید البته با انجیر خیس خورده ، شما را از طریق سایت مدرسه نویسندگی پی گیرهستم و همینطور سایت پر بارتون سعی کرده ام تما کتابهایی را که تابحال معرفی کردید را بخوانید والان هم برای خرید کتاب سه نمایشنامه از سعید عقیقی اینجام برای بهتر نوشتن و پختگی قلمم خیلی تلاش میکنم یاد بگیرم . من خیلی عقبم ، از دانشجوهای شما که خیلی با سوادهستند درزمینه نوشتن و خوب نوشتن ، من آدم سمجی هستم تا ته یک کاری را درنیارم ول کن نیستم . حالا هم که عشق به ن.شتن را پیدا کردم تا آخر ش میروم یکساله که با دوره های شما دارم جلو میروم ولی هنوز خیلی کاردارم این را میدانم . تاحالا چندین نامه براتون نوشتم ولی هنوز آن را نخواندید . میدانم وقت نکردیدسرتون شلوغه ولی منتظر میمونم تا جواب بگیرم . من شعر گفتن را هم ددوست دارم وهر از گاهی چند جفت کلمه سرهم ردیف میکنم . اینم اتز برکت خواندن زیاده ونوشتن زیاد استادخیلی وقتتون را گرفتم اما نمیدونید چقدر از دیدنتون خوشحال شدم از اینکه از نزدیک دیدمتون راستی پای این کتاب را برایم امضا کنید بماند به یادگار . استاد این یک سالی که دارم مینویسم ومیخوانم وعشق خودم را پیدا کردم احساس میکنم بهترین سال عمرم بوده چون اتز هر لحظه اش استفاده کردم ویک دنیا آموختم .حال خوبی دارم .ممنون از راهنمایی هاتون خدانگهدار … استاد بارون میاد چتر دارید؟

سلام استاد عزیز، خیلی خوشحالم که می‌بینمتون چون اصلا فکرشم نمی‌کردم روزی شما‌رو ملاقات کنم، و اگه دستپاچه شدم، به خاطر ذوق و هیجانی که دارم، من ویدا منصوری هستم یکی از بچه‌های دوره‌ی ۳۲، عاشق نویسنده‌ها و کسانی که زیبا می‌نویسن بودم و هستم، گاهی می‌نوشتم، ولی فکرشم نمی‌کردم روزی پرنده‌ی خوشبختی بر شانه‌ام بنشیند و شاهین نامی کل زندگیم را تغییر دهد.
در حال حاضر با شوق تمام در حال انجام تکالیف جذاب سمپوزیوم هستم، به تاکید شما رمانم رو دارم ادامه می‌دم، دارم روی جستار نویسی کار می‌کنم کتاب دفتر‌چه‌ی خاطرات و فراموشی رو در کنار باشگاه پنج صبحی‌ها به لیست کتاب‌هایی که می‌خونم اضافه کردم.
شما محرک من برای راه‌اندازی سایت بودین و اگه شما نبودیم من حتی نه فکرش به ذهنم می‌رسید و نه جسارتش‌رو داشتم، ولی به لطف شما سایتم امروز آماده شد و از فردا با عشق قراره توش زندگی کنم و مطلب بزارم و این یکی از اولویت‌های من خواهد بود، متاهل هستم و دوتا بچه‌ی کوچیک دارم و با سختی تمام مسئولیت‌ها، با قدرت ادامه خواهم داد.خیلی زیاد شد اما سنم‌رو هم بگم و برم۳۶ سال. آرزوی بهترین‌‌ها‌رو براتون دارم. باید یه قولی بدین لطفاً وقتی مطلب گذاری تو سایتم‌رو شروع کردم یه روز مهمونم بشین، می‌دونم سرتون خیلی شلوغه ولی خیلی دوست دارم این سعادت نصیبم بشه. اینا آخر سر یادم افتاد برگشتم و گفتم، خدا‌نگهدارتون.

بسیار گشتم گرد جهان هیچ نیافتم. نیمه ی گمشده ی من نه از جنس آدمی که کالبد و روحش از واژه ها بود. نوشتن.عاشق نوشتم.در مسیر نویسندگی

سلام آقای کلانتری
دومورد خدمت شما سوال و مشکل داشتم
۱_ چراا کامنت مرا و پاسخ اش را نمی‌گذارید؟
و اینکه مشتاقانه پیگیری مطالبتان هستم چون می دانم بسیار کاربردی و اصولی هستند و صادقانه کار می کنید و می تواند سبک زندگی هر
فرد که بخواهد رشد و ارتقاء یابد را متحول کند ،از این بابت سپاسگزارم، اما واقعا با این همه حجم مطالب ، که از طرفی از فضای مجازی کم می دانم بخصوص پادکست … . که اولین آشنایی ام به طور اتفاقی پادکست شما بود نمی دونم چطور از ابتدا، یادگیری را شروع کنم ، نظم و انظباط بنظر میاد در سایت نیست از اول ، برای مبتدی ها ، انگار
همه چیز شلوغه

ممنون برادر بزرگوار

من سیکل بودم تا ده سال پیش الان فوق لیسانس روانشناسی ام ، اما جدی در رابطه با رشته‌ام ما نکردم ( در معرفی اینده به شما دکترای روانشناسی و یا دکترای توریست و گردشگری ام)
اکنون مدیر خانه تاریخی چهل دری ام اما آنچه می خواستم در آن درآمد کسب کنم تا کنون نشده و به ماشین قراضه دارم( در معرفی اینده بشما ، خانه سنتی من پر از توریست خارجیه)
اکنون به کتاب نوشتم خیلی پیش (خیلی کند پیش رفتم و کم بود
و در معرفی بعدی بشما به زودی تا آخر امسال دو کتاب درباره شهرم خواهم نوشت)

سلام. حمیده هستم. 34 سالمه. از علاقه مندان تنبل نوشتن و نویسندگی. شغلم تو صنعته. تو واحد مهندسی یه شرکت پتروشیمی مخزن طراحی می کنم!! اما دلم تو دنیای محتواست. جوون تر که بودم حدود یکی دو سالی تو حوزه محتوا کار کردم ولی خیلی خودم رو رشد ندادم. حالا اومدم موفق های این حرفه رو رصد می کنم. تازه این فیل خسته ی روح، یاد هندوستون کرده و راه افتاده که این بار قوی تر و جدی تر بیاد تو این حوزه. اسم شما رو هم یادم نیست اولین بار از متمم شنیدم یا کار نکن امین آرامش یا …؟! پادکست تون رو هم از دیروز شروع ردم به گوش دادن و برای این که شنونده فعال باشم نه تماشاچی خوشحال، از امروز صبح صفحات صبح گاهی رو هم شروع کردم. خلاصه که در نیمه دوم عمر افتادم پی فرمایشات روح بزرگوار! 😀

من دو ماه دیگه سربازیم تموم میشه. لیسانس حسابداری گرفتم ولی از نوجوونی با خبرنگار افتخاری شدن تو نشریه دوچرخه عاشق نویسندگی و داستان نویسی شدم. این اواخر هم با تولیدمحتوا برای دوتا پیج اینستاگرام ماهی سه میلیون درآمد داشتم. قبل از خدمت هم کارآموز محتوای سایت استارتاپ برقیار بودم. بعد از خدمت تصمیم دارم یه پادکست تو حوزه کودک درست کنم.

در وقت های آزادم می توانید در حال کتاب خواندن، نوشتن، یا ترجمه ی بازی های رومیزی پیدا کنید.
اگر کسی سعی کند با من دوست شود یا حداقل نظرم را جلب کند راه طولانی در پیش دارد که معولا همان اول کار مغلوب می شود. سخت به هم سن و سال های خودم اعتماد می کنم.
دوستان نزدیکم بیشتر از یکی دو نفر نیستند. اما سعی دارم با همه ی همکلاسی (غیر چند نفر) ها رابطه ای غیر دشمنی داشته باشم. به خاطر نیروی بدنی کمتر، خودم را در معرض درگیری فیزیکی قرار نمی دهم. از مناظره خوشم می آید. بیشتر اوقات با پدرم راجب شیمی و روانشاسی بحث می کنیم.
از حرف زدن پشت تلفن متنفرم و جز سلام و احوال پرسی کاری انجام نمی دهم.
در کل زیاد اجتماعی نیستم.
و از موهبت هایی که به من اعطا شده ((خواب دیدن)) را بیشتر از همه دوست دارم.
امکان ندارد یک شبانه روز من بدون خواب دیدن بگذرد.
اگر از فیلم یا کتاب خیلی خوشم بی آید مدت ها در نخش می مانم. خودم را به روند داستان اضافه می کنم و شخصیت ها را نجات می دهم و یا به زانو درشان می آورم.
به تاریخ، سیاست، شیمی و نویسندگی هم علاقه دارم.

سلام اقای کلانتری من از دنبال کننده های اموزش های نویسندگی هستم. از حدود نزدیک به دوسال که بازنسشته شدم شروع به جمع بندی نوشته های روزانه ام کردم . یک کتاب هم منتشر کرده ام. من بیست سال مدیر خدمات پرستاری بیمارستان ها بودم.حالا هم کتاب دوم را می نویسم و هم در صفحه اینستاگرام تجاربم را به اشتراک می گذارم.گام به گام با اموزش های شما به دنیای جدید قدم میگذارم. خیلی مایل هستم نظرتان را در مورد محتوای صفحه اینستاگرامم بدانم.
اسم کتاب من :در دفتر پرستاری چه می گذرد. ؟

من جستجوگری هستم در مسیر شدن !
دلیل هر اتفاق برایم مهتر از خود اتفاق است ، عاشق فکر کردن به آینده ام اینکه طراحی کنم و برنامه بنویسم برای اجرای آن. دنیایی آرام می خاهم بدور از جنگ و دعوا . کتابخانه تنها جایی است که من را به آرامش می رساند . شهری با ساختمانهای زیبا که هویت تاریخی امان را نشان می دهد دوست دارم .

من زهرا شبستری هستم.
عاشق کتاب، روانشناسی، نوشتن، معرفی هرچه بلدم به آدم‌ها، گپ زدن، موسیقی، نویسنده‌های مورد علاقه‌ام، ناتالیا گینزبورگ، ویرجینیا ولف، آلیس مونرو، داستایفسکی، کامو، یوسا و ایشی‌گورو.
عاشق سکوت و خلوت، قهوه، کباب و زرشک‌پلو با مرغ، انار
و
آنگلا مرکل

حقیقتش یه جوون ۳۲ ساله هستم که اکثر روزای زندگیم رو با دنیای تکنولوژی گذروندم. تولید محتوا و نوشتن هم بخشی از زندگیم بوده.
یه زمانی هم یه مجله الکترونیکی درباره بازیهای رایانه ای درمیآوردم
این روزها هم کمی با افسردگی دست و پنجه نرم میکنم و سعی میکنم خودمو و دنیای تولید محتوا و بیزینس که برام خیلی جدیه رو بسازم

جوانی هستم علاقه مند به نویسندگی ، نقاشی ، بازی (gaming) ، موسیقی و البته وبلاگ زیبا و ارزنده ی شما !
بسیار از آشنایی با شما و وبلاگ قشنگتون خوشحالم و براتون آرزوی دست آورد های روز افزون دارم .
دوست دارم هر چه زودتر رمان در دست نوشتنم رو تموم کنم و به طور رسمی وارد دنیای نویسنده ها بشم .

من امید هستم. سربازِ وظیفه. شیرازی‌ام و کامپیوتر خوندم. خوشحالم از دیدنِ شما اقایِ کلانتریِ عزیز.

من راضیه افتخاری ام 15 سالمه و پایه نهمم ،عاشق کتاب خوندنم و گاهی هم می نویسم و میخام اینطوری دنیایی که توش زندگی می کنم و بهتر و بیشتر بشناسم،هدفم اینه که در حد توانم بتونم به ادما راه بهتر زندگی کردن و نشون بدم.من میخونم،مینویسم،فکر میکنم،کمک میکنم و به معنای واقعی زندگی میکنم.

با این سوال چند دقیقه سکوت و فکر تمام وجودم را در بر گرفت واقعا نمی دانستم چطور باید خودم را معرفی کنم. راستش چقدر سخت است این سوال به ظاهر ساده که فکر می کنیم همه جوابش را بلدیم. سخت بود اما سعی کردم یک چیزهایی درباره ی خودم بنویسم…

من زهرا گلبابازاده صلحدار هستم. اما برای اینکه اسمم طولانی نشود در شبکه های مجازی و زیر نوشته هایم خود را زهرا صلحدار معرفی کرده ام. زاده ی بابل ، شهر بهارنارنج 🙂
حدودا چهار یا پنج سال است جدی تر وارد حوزه ی نویسندگی شدم برخلاف رشته ی تحصیلی ام که مهندسی نرم افزار بود من همیشه به ادبیات علاقه مند بودم.(البته در ابتدا که وارد این رشته ی تحصیلی شدم واقعا دوستش داشتم اما طی چند سال فهمیدم استعداد و علاقه ام به نوشتن از خیلی قبل تر در وجودم بوده و باید تقویتش کنم) از بچگی کتاب خواندن جز سرگرمی های لذت بخشم بود . یک دوره کمی کمرنگ تر شد اما دوباره مانند کودکی و حتی با شدت بیشتری کتاب خواندن جز جدایی ناپذیر زندگی ام قرار گرفت. هر روز که می گذرد من بیشتر عشق و کارم را در نوشتن حس می کنم. اگر بخواهم درباره ی علاقه ی دیگرم صحبت کن قطعا باید به عکاسی اشاره کنم زیرا هنگام انجامش چنان لذت می برم و روی سوژه و جزئیات تمرکز می کنم که هر ذهنیات دیگری را فراموش می کنم و انگار برای آن دقایق از ذهنم پاک می شوند.

برای دختری مثل من، هیچ کاری نشد ندارد. حاضرم برای موفقیت دلخواهم، خیلی چیزهر را عوض کنم. حاضرم به خودم بقبولونم که “آن اندازه که فکرش را می کنی خوب نیستی” و بدون اینکه خودم رو سرزنش کنم، با خوشحال شدن از اینکه خودم بد خودم را به رویم آوردم، به درست کردن خودم می پردازم. با اینکه 14 سال دارم، می دانم که می توانم خوب و بدهای زیادی را به درستی تشخیص بدم. می دانم که یکی از بزرگترین خوبی هایی که به خودم کردم، دنبال کردن نویسندگی است.