آیا از بی‌سوادی دیگران لذت می‌برید؟

با اینکه اوایل کتاب‌خوانیم خیلی در ترغیب دیگران تند برخورد می‌کردم، الان بیشتر از هر وقت دیگه‌ای حس می‌کنم چیزی برای گفتن ندارم، هرچی که بخونم متوجه می‌شم چقدر کمتر می‌دونم، با نگاه به منابع یک کتاب متوجه می‌شم اگر بخوام مثل نویسنده‌ی کتاب بنویسیم باید کلی کتاب خوانده باشم. بیشتر دانسته‌هامو برای خودم نگه داشتم و نمی‌دونم این کار درستیه یا نه فقط در صورتی که لازم باشه مشخص بشه حرفام از کجا هست در مورد کتابا می‌گم نه بیشتر، اگر کسی ازم بپرسه مِن مِن کنان می‌گم نمیدونم، به چشمم دیدم که گنده کردن یک یا چند کتاب فقط باعث افزایش خودبینی و کمترخوانی میشه از نظر من (البته که هر مخالفتی جایزه). سعی می‌کنم جوری رفتار کنم که نشان بدم هرچی می‌خونم بازم کمه و قرار نیست با همین یکی دو ساعت کتابخوانی به اسم مطالعه فکر کنم خبریه. بعضی وقتا برای نشان دادن اینکه هم خودم هم دیگران چقدر کم می‌دونیم به طنز یا طعنه مرتکب می‌شم مثلا مثال نقضی می‌آورم یا پرسشی در ادامه آن، توی گروه‌های کتاب‌خوانی جوری رفتار می‌کنم که انگار همیشه از چیزایی بقیه می‌خونند ناراضیم چون باعث میشه خیال کنم “من که اینو خیلی وقته خوندم شما چقدر عقبید!” سعی می‌کنم این خیالات رو برای خودم نگه دارم و با کتاب‌های بیشتر مشت محکمی به این توهمات بزنم.
جالب‌تر اینکه تا حالا نشده کتابی را که قبلا خوانده‌ام، دوباره بخوانم و با خودم نگم اِ اِ اِ اینو بار اول نفهمیدم!

سلام
مثل همیشه عالی و انگیزه بخش
توی همین مدتی که از امتحانات گذشته ۴ تا کتاب خوب خوندم و میدونم که کمه اما حداقل خوندم
#همین
#کتاب
#خوندن

کاملا صحیح است، گرچه به نظرم کسی که “کتاب می‌خواند” لزوما با سواد نیست. مطالعه و دانش فقط بخشی از سواد است، بخش دیگر به عمل انسان بازمی‌گردد و این‌که دانش خود را چطور به کار بگیرد.

درود.
مدتی میشه که از طریق یکی از دوستای خوبم با شما آشنا شدم و از اون موقع تا حالا وب سایت و البته بیشتر کانال تلگرامیتون رو دنبال می کنم.
نوشته هاتون رو با علاقه می خونم و تحسینتون می کنم جناب کلانتری عزیز.
این نوشتەی اخیرتون رو هم بە مانند نوشتەهای پیشین پسندیدم و گفته هاتون رو قبول دارم.
پاینده و سرافراز باشید.

چقدر زیبا مینویسید :دی

من که پوکیده شدم بعد از این پست.
بعد از ده پونزده تا کتاب اول احساس کردم ممم بقیه انگاری هیچی حالیشون نیست!
بعد از ده پونزده تا دیگه احساس کردم مممم خودمم هیچی حالیم نیست.
باز بعد از ده پونزده تا دیگه فهمیدم ممممم بقیه حالیشونه اتفاقاً، من فقط حالیم نیست. به نظرم اثر این آخری هیچوقت از بین نمیره.
این باعث شده که بیشتر بخونم، هر وقت جوگیر می‌شم سری به سایت شما و این پست و چندتا کتابی که ازشون سر در نمی‌آورم می‌زنم.
با اینکه گاهی اوقات از بیشتر خواندن خودم نسبت به اطرافیان احساس برتری می‌کردم اما هیچوقت از این خواندن راضی نبودم و نیستم چون خواندنم باعث شده به جمعی از دوستان کتاب‌خوان وصل بشم که خوبه اما بین من و نزدیکانم با کسانی که نمی‌خوانند فاصله بیاندازه.
آخرین پست کانالم ظاهرش برای تمسخر افرادیه که کتاب نمی‌خوانند چون وقتی مسخره می‌شیم کمتر خودمون رو جدی می‌گیرم به نظرم اتفاقاً کتاب‌خوان‌ها اول از بقیه مسخره میشن، توسط خود کتابا!