- یادداشت‌های روزانه من از پاره‌‌های بی‌ربط تشکیل می‌شود. بنابراین اگر پیش شروع هر پاراگراف یک دایرۀ توخالی دیدید بدانید که موضوع عوض شده.
- روزانه‌نویسی به این دلیل خاص بسیار مهم است: وقتی دربارۀ افکار و احساسات و وقایع زندگی روزمره‌ات می‌نویسی، احساس می‌کنی روی آن‌ها کنترل داری. و راز رشد و بهبود با نوشتن در همین احساس کنترل است. سال‌ها پیش الن لانگر در پژوهشی که در هاروارد انجام داد متوجه شد که افردای که احساس مسئولیت می‌کنند شادتر و فعال‌تر و سالم‌ترند. برعکس، افرادی که حس می‌کنند کنترلی روی زندگی‌شان ندارد موفقیت و آرامش و سلامت روحی و جسمی کمتری دارند. پس وقتی می‌نویسید این موضوع را در گوشۀ ذهنتان داشته باشید. مدام به خودتان یادآوری کنید که در قبال زندگی‌تان مسئولید، و دنبال این باشید که روش‌های تازه‌ای برای بهبود کارها بیابید.
در جریان نوشتن افکارمان را به‌وضوح در برابر خودمان می‌بینم و توانمان برای کنترل زندگی چند برابر می‌شود، در صورتی که با نگه‌داشتن همه چیز در ذهنمان احتمالا بیشتر پریشان‌خاطر و مضرب می‌شویم. این نوع نوشتن بسیار مفیدتر از این است که «دلنوشته» بنویسید و از زمین و زمان بنالید.
دربارۀ دلیل مخالفتم با دلنوشته در لینک زیر نکتۀ 16 را بخوانید:
اصول نویسندگی - فقط با دو ساعت تمرکز روزانه روی تمرین یک مهارت خاص، می‌توان از هزاران هزار نفری که مدعی داشتن آن مهارت هستند جلوتر زد.
- در ابتدای یادگیری یک مهارت ممکن است بسیاری چیزها به نظرت سخت و پیچیده بیایند، اما اگر صبر کنی و ادامه بدهی، بسیاری از چیزهای دشوار برایت سهل و آسان می‌شود. اغلب آدم‌ها صبر لازم برای گذر از این مرحله را ندارند.
- شغلی که به تو فرصت شاد‌بودن نمی‌دهد، فرصت موفقیت‌های بزرگ را هم نمی‌دهد.
View this post on Instagram
یک پاسخ