آب در خوابگه مورچگان

۱

لغت‌نامه شخصی:

زندگی: تودۀ بی‌شکلی که می‌ارزد بکوشی شکل و معنایی به آن بدهی.

درخت: یک نمونۀ کوچک از تمام زندگی

نوشتن: فکر کردن با دقت و‌ لذت

اخبار: ابزار شکنجۀ ذهن

دیوار: برای فروریختن

شب: راز بزرگ طبیعت

حسادت: نتیجۀ تنبلی

۲

دست‌هایت را بسپار به کار

کم نوشتنْ ترس نویسنده را نمی‌ریزد. قلمِ ترسو و بی‌طاقت پا به مهلکۀ درونکاوی نمی‌گذارد. آن‌که کم می‌نویسد درِ ماجرای نوشتن را بازنکرده می‌بندد.

اما بسیار نوشتنْ نقاب و حجاب صاحبِ خامه را کنار می‌زند. نویسنده را عریان می‌کند و به بکرترین نقطه‌های ذهن و ضمیر او راه می‌برد. نوشتۀ‌ راستین حاصل چنین فرآیندی‌ست.

۳

میان آنچه به یاد می‌آید و آنچه به یاد می‌آوری؛ اولی از دومی بکرتر است، آن را بنویس.

۴

فرهنگ ترور

اکونا کارابایو هنوز خوب راه رفتن بلد نبود که او را هدیه دادند.

حدود ۱۹۵۰، با آن‌که هنوز دختربچه بود، همچون برده‌ای کوچک در خانه‌ای در مونته‌بیدئو بود، در عوض هیچ چیز همه کار می‌کرد.

یک روز مادربزرگ، به دیدن او آمد. رامونا او را نمی‌شناخت، یا به خاطر نمی‌آوردش. مادر بزرگ از ده می‌آمد، خیلی با عجله زیرا باید بلافاصله به ده باز می‌گشت. وارد شد، ضربۀ محکمی به نوه‌اش زد و رفت.

رامونا گریان و خونین باقی ماند.

مادر بزرگ، در حالی که شلاق را بالا می‌برد به او گفته بود:

-تو را برای آنچه که انجام داده‌ای نمی‌زنم. تو را برای آنچه که انجام خواهی داد می‌زنم. (نقل از کتاب دلبستگی)

مسیر رشد و موفقیت بی‌شباهت به حکایت بالا نیست. بسیاری از ترس آن‌که در آیندۀ چسبیده به زمان حال، آب به خوابگه‌شان بریزی، تخریبت را آغاز می‌کنند؛ غافل از اینکه تو دنیا را بزرگ‌تر از آن می‌دانی که بخواهی مورچه‌بازی کنی!

چند پیشنهاد برای مطالعۀ بیشتر: | مدرسه نویسندگی | نقشه راه نویسندگی | تولید محتوا | کپی رایتینگ | معرفی کتاب | شعر | ویرایش و ویراستاری | کلاس‌ها و دوره‌ها | دانلود رایگان کتاب نویسندگی آنلاین 
شاهین کلانتری در مدرسه نویسندگی | تلگرام | اینستاگرام | توییتر | ویرگول | لینکدین