بنویسیم، متفاوت اما.
نثر نارایج نثر معیار نیست، اما نارایج‌نویس اهمیت نثر معیار را می‌داند و در نگارش آن تواناست.
نثر نارایج کارِ نویسندگانی‌ست که از کلیشه‌های زبانی به ستوه آمده‌اند.
نارایج‌نویسان می‌‌کوشند با چهربندیِ دیگرگونه‌ی جملاتشان آشنایی‌زدایی کنند.
نثر نارایج لایه‌های نهانِ زبان را می‌گشاید.
نارایج‌نویسان از آزمودن انواع سبک‌ها به وجد می‌آیند.
نثر نارایج رستاخیزگاه کلمات است.
نثر نارایج یعنی ذوق‌‌ورزی با واژه‌ها.
نثر نارایج یعنی درهم‌شکستنِ استبدادِ قواعدِ صلبِ زبانِ روزمره.
نارایج‌نویسان بیش از طلبِ «اتاقی از آن خود»، شوقمندِ امضایی از آن خوداند.
نارایج‌نویسان در تمنای افزودن چیزی به نثر فارسی‌اند.
نثر نارایج بروندادِ ذهنِ نارایج‌اندیش است؛ ذهنی که از رفتار رمه‌وار می‌پرهیزد.
نثر نارایج یعنی بهانه‌یی برای خلق تازگی با کهنه‌ها.
نثر نارایج کُنشیارِ غوطه در بحرِ نحو است.
نثر نارایج یعنی سرمستی از بیان هزارباره‌ی یک جمله به شکل‌های گوناگون.
نثر نارایج مشوق بازخانیِ نثر کهن فارسی‌ست.
نثر نارایج یعنی نویسندگی.