چگونه بیشتر کتاب بخوانیم؟ ۴ ایده برای یافتن وقت بیشتر برای مطالعه

اما کتابهایی هستند با چندین ترجمه که یک ترجمه بد عطش خواندن و میگیره چطور میشه کتاب خود را تشخیص داد یعنی باید کل مترجمان خوب و بلد باشیم یا نشر خوب پیدا بکنیم؟؟
ممنون میشم راهنمایی بکنید

بسیار عالی بود استاد عزیزم
من هرموقه میخوام داستانک یا داستان کوتاه بنویسم، حتمن قبلش یک داستان میخونم بعد به طور معجزه آسایی ایده‌ها به ذهنم سرازیر میشن.

ممنون بابت اشتراک. آقای کلانتری مشغله های اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی، پارامتری هست که نمی شود نادیده بگیریم تاثیرش رو بر سرانه مطالعه؛ بخصوص در سال های اخیر.

چقد این مقاله عالی و تاثیرگذار بود، خیلی به من کمک کرد. کمال تشکر رو از شما دارم

اگر هر یک از راهکارهای آزموده یا تازه را به فراخور زمانمان به مرحله اجرا در آوریم ، بی شک موفقیت در خواندن پاداشی ست که به ما داده خواهد شد.

سلام بر نازنین استاد داستان‌نویس

می‌خواستم یکی از راهکارهای خودم رو در این زمینه پیشنهاد بدم.
یکی از تکنیک‌های کاربردی و در عین‌حال ساده، «زنده کردن زمان‌های مرده» هستش. مرسوم‌ترین روش هم مطالعه هنگام متروسواری و نشستن تو تاکسی هستش. کافیه یک عدد کتاب مورد علاقه داخل کیف شخصی قرار بدیم و همیشه روی دوش به‌همراه‌ داشته باشیم.
بعد از مدت کوتاهی عادت می‌کنیم تا همیشه داخل وسایل نقلیه عمومی مطالعه کنیم. این قضیه وقتی جالب‌تر میشه که اعتیاد خاصی به این روش پیدا می‌کنی و به بهونه‌های مختلف سعی می‌کنی سوار مترو بشی تا بیشتر کتاب بخونی 🙂

سلام به استاد بی‌همتا، شاهین کلانتری
باز هم مثل همیشه مقاله‌ی شما سرشار از ایده و خلاقیت است، که بعد از خواندنش گویی جان تازه‌ایی می‌گیرم. و دلم می‌خواهد هر چه کتاب در قفسه دارم، را بخوانم و هر چه در افکارم هست، بنویسم.
و این بدست نمی‌آید مگر اینکه آنقدر کلامتان پربار و غنی می‌بایست تا این‌چنین تاثیرگذار باشد. که قطعا این چنین است. ممنون و سپاسگزارم

چقدر این نوشته برای من تاثیر گذار بود درست دغدغه فکریه من همین بود. دیر شروع کردم به کتاب خوندن و کند هم پیش میرم اما این چندتا راهکار که اینقدر روان و عالی نوشته شده صددرصد به من انگیزه خواهد داد تا بجنبم و از قافله عقب نمونم. ایده گروه کتابخوانی عااالی بووود استاد. خداروشکر که شاگرد شما هستم. از شاگرد تنبلای کلاسم کند پیش میرم اما متوقف نمیشم با انگیزه هایی که از شما گرفتم و خواهم گرفت. خسته نباشید.

سپاس از نظریه ی کاربردی و مفید استاد گرانقدرم.

بخش تهیە‌ی گروە کتابخوانی مجازی عالی است، یە روز منم گروە تشکیل میدم.

ممنون

مثل همیشه هم مفید هم قشنگ هم درست.
اسم چخوف که اوردین یادم اومد همین چند سال پیش که ۱۴ سالم بود شاید با چخوف آشنا شدم. و معجزه ی داستان هایی که چخوف می نوشت رو لمس کردم و تا به امروز برای من چخوف یک نویسنده ای بوده که حتی خواندن نامه هایش به افراد مختلف (البته این را هم بگویم که خیلی از لذت هایم را مدیون مترجم درجه یک این داستان ها بوده ام) برای من لذتخبش بنظر میرسه.
یکهو این به ذهنم رسید که منِ ۱۴ ساله که نه دوستانم کتابخوان بودن و نه توی خونه کسی بود که کتاب بخونه و با نویسندگان معروف آشنایی داشته باشه از کجا با چخوف آشنا شدم و همون موقع اسم شما توی ذهنم حک شد.
شاهین کلانتری که درمورد چخوف با آب و تاب حرف می‌زد و باعث شده بود من چخوف رو برای اولین بار بشناسم.
توی زندگیم خیلی دارم به این نتیجه پی میبرم که سن نوجوونی دقیقا سنی هست که یا میشه همه چیز رو درست ساخت با دنبال کردن افرادی که سرشان به تن‌شان می ارزد و باعث رشد بقیه و خودشون میشن و یا میشه با نشون دادن الگو های غلط اون ها رو به راهی برد که واویلا. برخی الگو ها هستن که اول خوب بنظر می‌رسند ولی بعد تازه می‌فهمیم که چقدر بهتر بود اگر هیچوقت اون ها رو نشناخته بودیم.
و من الان که ۱۷ سال و ۸ ماه دارم و چند سال پیش به شدت پیگیر شما بودم دارم متوجه میشم هر روز که چقدر تصمیم درستی گرفته بودم. خداخیرتون بده.
از خدام بار ها شده که تشکر کردم بخاطر اینکه با شما آشنا کردم و بیخیالِ دنبال کردن نوشته ها و حرفاتون و پادکست هایی که ضبط می‌کردید نشدم.
(راستی کاش متوجه می‌شدیم ما آدما که نوجوون و کودک و شاید هم همه ی آدم ها برای رشد بیش از هر چیزی نیاز به الگو ذارن برای پیشرفت و ترقی)
طاعاتتون قبول باشه. دوستدار شما امیرمعین.

بسیااار عالی بود استاد کلانتری نازنین
تجربه من در مورد خوب کتاب خوندن، داشتن موضوع مشخص و کنجکاوی راجع به اون موضوع هست که بسیار کمک کننده ست.

سلام و درود
ممنون از تجربه های خوبی که به اشتراک گذاشتید.
من با چندتا از دوستانم چند ماهی است که روی بعضی از کتاب ها به صورت دقیق و تحلیلی کار می کنیم. تجربه خوبیه.
شما محمد قائد را معرفی کردید و من در حال خواندن کتاب میرزاده عشقی هستم و توان نویسندگی و کار پژوهشی ایشان بدای من خیلی جالبه.
همینطور کتاب، به عبارتی دیگر آقای نجف دریابندری. اگر این امکان باشد که با کمک شما و معرفی شما، روی کتاب به طور گروهی کار کنیم، فکر کنم تجربه خیلی خوبی باشد.
امیدوارم این گروه تشکیل بشه.
با سپاس

من بیماری زیاد خواندن دارم و کاملاً موافقم که آفت برای خلاقیته؛ و یک مشکل بزرگ‌تر اینه اگر رمان و داستان هم زیاد بخونیم، خیلی سخت می‌تونیم در دنیای واقعی زندگی کنیم. چون قدرت ریسک رو از دست می‌دیم و شاید خودمون رو به چالش نکشیم. در دنیای داستان، خطر می‌کنیم، عاشق می‌شیم، فارغ می‌شیم، طلاق می‌گیریم، ورشکست می‌شیم، قهرمان می‌شیم بدون هیچ هزینه‌ای!

سلام سال نوتون مبارک. چشم برنامه مطالعه صبحگاهی اول وقت برنامه خوبی هست . آقای کلانتری من با دستورالعملی که برا معرفی دادید، کتاب شاهراه تاثیرگذاری را معرفی کردم ممنون میشم نگاهی بکنید تشکر

سلام مثل همیشه مفید و عالی با خوندن مطالب شما همیشه به وجد میام و پر از ایده میشم و قلبا به داشتن استادی مثل شما افتخار میکنم

سلام مثل همیشه مفید و عالی

بسیار عالی بود، استاد کاملا موافقم که تند خوانی غیر اصولی قدرت درک بهتر رو از مطالعه کننده می‌گیره ولی به نظرم برای خواندن دور اول بعضی‌ کتابها میشه از کتابخانه‌ای صوتی با دور تند استفاده کرد و خط برد البته این روش برای من که سرعت مطالعه‌ام کن هست کمک کرد که بتونم کتابی که در مسیر نوشتن لازمه خونده بشه ولی خب از اهمیت بالایی هم برخوردار نیست خاک نخورد

وااای خدای من از آن نوشته های شوق برانگیز و هول دهنده و به آسمان پرت کن بود استاد عزیز.
خواندن در کتابخانه اگر فرصت و موقعیتش باشد خیلی تأثیر دارد. من توی کتابخانه آدم دیگه ای میشم. باورم نمیشه که ساعات طولانی روی صندلی چوبی های خشک غرق خواندن میشم و از خستگی خبری نیست. اگه هم چرتی بیاد سرمو روی میز میذارم و ده دقیقه ای میخوابم و شارژ میشم. هم چنین خواندن حین قدم زدن بین قفسه های کتاب فضای رویایی رو فراهم میکنه. تنفس بین یه عالمه کتاب کتابخانه خون تازه به ذوق و خلاقیتم میده.
پیشنهادات تازه تون استاد قشنگ و کاربردیست. حتما بخشی از ساعات اولیه روز رو به مطالعه اختصاص میدم. ساعات اولیه باید مثل ساعت پایانی شب دور از گوشی باشه.
سپاس استاد عزیز

درود بر شما استاد کلانتری گرامی
چه نکات خوبی را در مورد مطالعه در اینجا به اشتراک گذاشتید. در طول روز شده حتا یک ربع کتاب و مجله ی مورد علاقه ام را می خوانم. اما گاهی کارهای پیش بینی نشده رخ می دهد که از مطالعه غافل می شوم. زمانی هم که به بیرون از منزل هستم
کتابی در کیفم می گذارم و در طول مسیر در تاکسی و یا اتوبوس می خوانم. به خاطر دارم در اوج بحران بیماری مادرم تنها کتاب خواندن به من تسلی می داد و باعث
آرامشم شده بود.
با این حال سعی می کنم که در طول روز بویژه صبحها زمان بیشتری به مطالعه اختصاص بدهم.
ممنون از مطلب خوب و کاربردی تان
سلامت و برقرار باشید 🙏💐🍀

من به حرف شما باشگاه کتاب خوانی رو تاسیس کردم . خودم و یک نفر دیگه به این برنامه متعهد بودیم اما همین باشگاه باعث شده بود که وقتم رو الکی تو تلگرام بگذرونم برای همین وقتی دیدم خودم و عهدیه فقط عضو این باشگاه هستیم و بقیه تفننی هستن دیگه باشگاه رو تعطیل کردم. با این ایده شما که یک ساعت زودتر بیدار بشیم و مطالعه کنیم به شدت موافقم. شاید توفقیق بشه برای مطالعه بیشتر

چه چالش خوبی😍 صفحات صبحگاهی رو قبل از شروع لایوها می‌نویسم و می‌تونم درک کنم که مطالعه قبل از شروع لایوها چقدر می‌تونه بهمون کمک کننه.
درمورد گروه‌ کاملا با شما موافقم. تجربه‌ی هم‌گروهی با سارا و ساخت یک گروه با هدف مشخص( هدفمون در جهت منافع وبسایتمون هست) باعث شد بیشتر و بهتر پای خواسته‌مون بمونیم. قبل از شروع تعطیلات هم تصمیم گرفتیم با شروع تعطیلات تا وقتی‌که لازمه از کارهای روزانه‌مون( نوشتن و خواندن) به همدیگه گزارش بدیم. تاثیرش بیشتر از چیزی بود که فکر می‌کردیم. چون برنامه رو رها نکردیم، سریع به حالت خیلی بهتر از قبل رسیدیم.

چقدر این مطلبتون حرف دلم بود. خیلی وقتا به این فکر می کنم که کاش بشه بیشتر کتاب بخونم و زمانم کش بیاد. یه روز چهل و هشت ساعت باشه اما خب نمیشه. به فکر فرو میرم و ناراحت میشم که هیچوقت نمیشه تمام کتاب ها رو خوند. بعضی اوقات هم ممکنه تمرکز کافی رو توی جاهای شلوغ نداشته باشیم که بخواهیم از همون پنج دقیقه برای خوندن استفاده کنیم.
دو سه بار گروه کتابخوانی راه انداختم اما به قول شما از هم پاشید و هیچ کسی یه کلمه توی گروه حرف نمی زد. واقعا باید دنبال افرادی گشت که سرشون بره چند صفحه مطالعه ی روزانه رو فراموش نمی کنن. من اگه یه روز نخونم و ننویسم عذاب وجدان می گیرم و انگار هیچ کار مفیدی نکردم.

درود. اوقات به کام🍃
چه کنیم که مطالعه نه تنها خوداندیشی و خلاقیتمونو کور نکنه بلکه تقویت اش کنه؟ اون قید «بیش از حد» ی که فرمودین رو قبول دارم و تجربه کردم ، وقتایی که صرفا میخونم این حس ناکامی سراغم میاد،
اما بعضی اثرهای خیلی خوب هم که میخونم نه تنها ذهنم ترواش فکری نمیکنه بلکه احساس ضعف میکنه.. 🥲