پیش کایدت مرگ پای آگیش

 

کدام قلمزنی‌ست که گاهِ نوشتن یادداشت‌های شخصی این پرسش گریبانش را نگرفته باشد: «وقتی مُردم و نوشته‌هایم دست دیگران افتاد، چه خاهند اندیشید؟»

یادداشت‌نویسیِ روزانه یادآور مرگ است، حتا اگر بنویسی و دور بریزی.

 

اگر از مرگ می‌‌هراسی، از یادداشت روزانه می‌پرهیزی.

اگر از مرگ می‌هراسی، اما از یادکردش برای خوب زیستن انگیزه می‌گیری، بیشتر می‌نویسی.

 

ننوشتن مرگ‌بارتر است.

 

پی‌نوشت: عنوان یادداشت از رودکی‌ است (+).

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *