وبلاگ ما آینه‌ای از افکار ما در دوره‌های مختلف زندگی است.
اما نه، هر وبلاگی آینه نیست.
وبلاگی که گاه به گاه و از سر تفنن به روز می‌شود مانند تکۀ شکسته و ترک‌برداشته یک آینه است.
گاهی که گدابازی درمی‌آورم و برخی آموخته‌ها و تجربه‌های تازه‌ام را توی این وبلاگ نمی‌نویسم، حس می‌کنم یک جای کار می‌لنگد، انگار حرفی دارم که روی دستم مانده، انگار یک تکه نوار چسب را نگه داشته‌ام نوک انگشتم و نمی‌دانم چکارش کنم.
من در پی آینه ساختنم. کاری ندارم که وب مشتری بیشتری دارد یا شبکه‌های اجتماعی، یا گوگل مطالب بلند دوست دارد یا کوتاه. وبلاگی می‌خواهم در آن بتوانم بهترین خودم باشم.
11 پاسخ
استاد آینه‌تون کامل باد.😃
سلامت باشی زهرا جان.
عالی بود، استاد جان ما که از بس تجربیاتمون رو گذاشتیم برای مخاطبا تموم شدند😂❤️
سلام محمدجواد
خیلی خوبه که با نوشتن سعی می‌کنی چیزهایی که یاد گرفتی رو بهتر توی ذهن خودت جا بندازی.
چقدر این نوشته‌تون رو می‌فهمم. از وبلاگ که دور میشم انگار از خودم دور میشم. توی وبلاگ نوشتن یه جور خاصی آدم رو به خودش نزدیک‌تر میکنه. یه رابطه واقعاً خاصی شکل می‌گیره بین ما و خودمون.
سلام قاسمی جان
چه خوب که کامنت گذاشتی. نبودی یه مدت.
برای من بیشتر بنویس. کامنت‌های تو همیشه برای من مهمن.
چه قدر این “بهترین خودم بودن” جمله ی دلچسب قشنگی است. بوی ریحان می دهد. اصیل و بی بدیل.
خود بوییدن و منتظر عطار نبودن.
درود بر استاد ارجمند جناب شاه پسند
ارادتمندم.
چقدر ساده وخودمانی واقعا از خواندن این نوع نوشته های خودمانی وزنده لذت می برم .گاهی فکر می کنم بعضی مشکلات فقط برای من است ولی وقتی می بینم تنها نیستم احساس بهتری دارم
چقدر ساده وخودمانی واقعا از خواندن این نوع نوشته های خودمانی وزنده لذت می برم .
سپاس از مهر و توجه شما زهرا خانم گرامی.