#کلمات_هفته عنوان بخشی از ستون #تردیدار است که هفته‌یی یک بار هوا میشود؛ برگزیده‌یی از واژه‌ها‌یی‌ست که این‌سووآن‌سو دیده‌ام و پسندیده‌ام، همراه با شاهد مثال. با هدف تشویق به تمرین کلمه‌برداری (تمرین مؤثری برای گسترش دایره‌ی واژگان که آدابش را می‌توانید در اینجا بخانید.).
😊فهرست هفته:
شبنمزاد
«شاید که واژگانِ شبنمزاد
چکه چکه
در اقیانوسی کهن فروشده‌اند.»
-میرزاآقا عسگری، ستاره در شن، ص ۳۴
نوذهنی
«من نو کردن ذهن آدمی اهمیت می‌دهم، اصل آن‌جاست. نوذهنی مهم است نه نوآوری تکنیکی و مفهومی و بازی‌هایی که از اشتغال بدین جزییات می‌زاید.»
«نوذهنی قریحه می‌خواهد. این قریحه که به ساختار مغزی خاص آدم خلاق مربوط است، رشد می‌کند با آموخته‌ها و تجربه‌هایش در سراسر عمر، رنگ می‌گیرد از همدلی‌اش با انسان‌ها -هم‌وطنانش و هم‌چراغ‌هایش در جهان- گسترش می‌یابد با شناخت او از خود، از جامعه، از جهان، ژرف میشود با آگاهی‌اش از آن، اعتبار می‌یابد با خطر کردن هنرمند برای پرتاب کردن خود به عرصه‌های ناشناخته و احتمالاتی که تخیل آزاد خلاق تدارک می‌کند و در آخر با گریز از هر مرتبه از سانسور و خودسانسوری و سر ننهادن به هر نوع قدرتی که صدای انسانی آزاد و دموکراتیک او را محدود می‌کند، صدای فرد خلاق نوذهن صدای یگانه‌ای میشود که می‌تواند صداهای انسانی دیگر را نمایندگی کند و شاهدی راستین برای فراموشکاران یک عصر باشد.»
-جواد مجابی، نگاه کاشف گستاخ، صص ۵۱ و ۵۲
همراز
«روان و جان مردم سرزمین پاک با زبان شیرین فارسی دمساز و همراز است. هر کس می‌کوشد به زبان فارسی گفت‌وگو کند و اشعار فارسی زمزمه کند.»
-محمدحسین تسبیحی، فارسی پاکستانی و مطالب پاکستان‌شناسی، ص ۳۳۰
دست‌گیر
«… واژه‌ها واسطه‌ی ما هستند با جهان بیرون ما تا ما برای درک بهتر و رابطه‌ی بهتر با پیرامونمان از آنان استفاده کنیم.. بی‌گمان، تا وقتی این واژه‌ها علیه ما نشوریده‌اند، دست‌گیر و یاور ما هستند و ما بی وجود آنان پر از ناتوانی خواهیم بود…»
-حسن شکاری، کرانه‌ها، ۱۰۴
دگرگونه
«هر آدمی یک چهره، یک گونه، یک دگرگونه است. برای وفاداری به هنر باید به این گونه‌گونی وفادار بود.»
-محمد مختاری، چشم مرکب، ص ۳۵
صداپوش
«… اما اینجا در سپهرِ شاعری، هماره برق‌ها بر رعدِ شعر پیش می‌افتد تا کماکان راه شعرِ امروز صداپوش و نورافزا باشد.»
-امین حدادی، گفت‌وگو با نطفه، ص ۱۱
نیستگون
«به دمی که هنوز وهم نیستگونی را در خود می‌داشت و اضطراب بی‌نقطگی را هست می‌بود و به هستیِ کلام و طرح به طرح کلام، معنابخش و نقش‌برانگیز. جفت و معنابخش با کلام و شهود در آستان جان، دیگر نوشته‌یی، نقش نوشته‌یی بود، و قصه‌یی تابان به قصگیِ آگاه.»
-ک-تینا، سایه‌بین و مینوآگاهی، ص ۱۳
✔️ کدام‌یک را بیشتر می‌پسندید؟
یک پاسخ
صدا پوش چون اگرقلم نباشد ائن صداست که باعث جابه‌جایی واژه گان ازذهن به دنیای بیرون میشود ونقش آنرا نمیتوان نادیده انگاشت.