به یاریِ معیارها

 

گوشه‌ی دفترچه‌یی قدیمی نوشته بودم:

 

«آیا این متن عشق به چیزی، کاری یا کسی را برمی‌انگیزد؟»

 

زمانی سنجه‌ی نوشته‌هایم بود، حالا هم.

به همسفران مدرسه نویسندگی بپیوندید:

پیشنهاد مطالعه:

1 مهر 1396

1 مهر 1396

27 مرداد 1402

27 مرداد 1402

5 پاسخ

  1. عشق به چیزی که در همه نوشته ها و گفته ها هست. مهم اینه به چی و کی عشق بورزی

  2. حالا هم می‌نویسم درصورتیکه میدانم خیلی هارا یاد شکست هایشان می ندازدولی به این باور رسیده ام زندگی به چهار فصل میماندودرهرفصل آن جوی تازه باعث رویش گل‌هایی با خصوصیات جدید میشودوبرخلاف آن مثل معروف که میگوید با یک گل بهار نمیشود آنهایی هم که دربهاررنگ هوای آفتابی را ندیده اند چند روزی حمام آفتاب میگیرند واگرخوششان آمد به منآطق کویری کوچ میکنند شاید با دلی بهاریشان توانستند بهآررابه انجام ببرند بالاخره اگر جو عوض نشود یکنواختی چشم انسان هارا کور میکند

  3. سنجه ام این است، آیا این متن احساسات خفته کسی را بیدار می کند؟ آیا می تواند به مسئله نویی فکر کند؟ آیا می تواند از خودش بیرون بیاید و به درون خود جدیدی بخزد؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *