بهترین شهرزاد خودت باش

از این زاویه بهش نگاه نکرده بودم.

طبق گفته های خودتان بهترین بستر ها برای تولید محتوا ، وب سایت و وبلاگ هستند . اما من در ویرگول فعالیت می کنم و مهم ترین دلیل انتخاب چنین شبکه اجتماعی برای من ، همین با کیفیت بودنش هست . اما پایگاه های با کیفیتی را تا بحال نتوانسته ام پیدا کنم برای وب سایت زدن . در حالی که کیفیت وب سایت شما فوق العاده هست . سوالی که برایم بودجود آمده این است که پایگاه وبلاگ و وب سایت شما کدام است ؟ ادرسی چیزی ؟ لینکی ؟ پیشاپیش از جوابتون متشکرم .

سلام چه پست دلچسبی بود، ممنون
اینکه خودکشی در بین نویسندگان(سیلویا پلات، ارنست همینگوی و صادق هدایت و…) بیشتر از سایر شغل ها هست دلیلش چی میتونه باشه ؟ ایا بسته به دنیایی داره که خودمون واسه خودمون میسازیم چه واقعیت داشته باشه چه نداشته باشه؟

کاملا موافقم … خیلی تاثیرگذاره .. من هروقت برای خودم قصه میگم .. مثلا همین امروز صبح .. اصلا حااالم خوبه ^_^

انگیزه انجام هر کار از یک نیاز با منشأ درونی سرچشمه می گیره و نوشتن هم از این مقوله مستثنی نیست. نوشته های هر کس بهترین راه برای شناخت از او است. با خواندن آنها می توان فهمید که نویسنده چه نیازهایی دارد. آیا نیازهایش متعالی ست و چشم به آینده و هدف والاتری دارد یا در حد به قول شما غرغر یا فرونشاندن یک خشم آنی و یا دائم در حال زار زدن، دون و سطح پائین است؟ حتی برای خودشناسی هم می توان به نوشته هایمان رجوع کنیم. من نوشته های روزانه ی خودم رو که خب البته چندان منظم هم نبود رو بررسی کردم و به بسیاری از کمبودها و مشکلاتی که داشتم و باید حل می کردم یا کنار می ذاشتم پی بردم. بسیاری از آنها بهانه ای شد برای نوشتن یک پست جدید در وبلاگم.
نوشته ها روانشناسی ضمیر آگاه و ناآگاه انسان است. پس باید حداقل برای خودمان جدی گرفته شود. چون بهترین راه شناسایی دردهای درونی ما و پنهان در لایه های مخفی ذهن ما همین نگاشته هاست.
(با توجه به این پست و کامنت قبلی من در مورد صفحات صبحگاهی که نوشته بودم بیشترش غرغر های صبحگاهی هست، من دیگه باید با اسم مبدل شهرزاد غرغرو و قیافه شطرنجی اینجا کامنت بزارم.)

سلام بر شاهین خان ، جان
روایت زندگی ، روایت آب روان است و راوی داستان زندگی ، ناظر گذر آن
به نظرم می آید ، روایت نویسی لذتی دارد به موازات زندگی دوباره و چند باره .
من با نوشتن موارد زیر ، برای خودم سرگرمی و بهانه روزانه نویسی جور کرده ام . شاید به کار دوستان هم بیاید :

۱ – روایت زندگی خودم را بازگو می کنم و می نویسم به مدلی که به نظر خودم ، بوده و به مدل هایی که دوست دارم می بود .
۲ – روایت آینده ام به گونه هایی که دوست دارم باشد .. ( سناریو نویسی برای آینده ام ) و ایکاش های زندگی ام . آرزوهایم ، خواسته هایم و …..
۳ – نوشتن و روایت کردن حس و حالی که در لحظه دارم . مثل در خیابانی روی سکویی می نشینم و حس و حال آن لحظه را می نویسم . یا در پارک در فصل های مختلف . روز های بارانی ، برفی ، گرم ، سرد. روی صندلی های مترو می نشینم و رسیدن و رفتن ترن های مترو و پیاده و سوار شدن مسافر ها را می نویسیم و داستانی که هر کدام می توانند داشته باشند . داخل مترو روی صندلی می نشینم و آنچه می بینم و می شنوم را می نویسم . اسمش را گذاشته ام لحظه نگاری یا زمان حال نگاری .
۴ – به همه کودک های درونم فکر می کنم و دنیا را از نگاه آنها می بینم و می نویسم . از آرزوهایشان . خواسته هایشان و رویا هایشان . پسر ها و دختر های درونم با سن و سال های مختلفی که دارند .

۵ – از نگاه همه آدم های درونم به دنیا نگاه می کنم و از منظر آنها به دنیا نگاه می کنم و می نویسم . گذشته هایشان . آینده هایشان . خواسته هایشان . امید ها و ترس ها و نگرانی هایشان . وسواس ها و تردید هایشان و ….
۶ – گاهی با بزرگان ادب فارسی و بزرگان نویسندگی مصاحبه های خیالی می کنم و در مورد خودشان ، کارهایشان و انگیزه هایشان می پرسم و جواب های احتمالی شان را می نویسم .
۷ – با سایر اندیشمندان ، فلاسفه ، پادشاهان ، رهبران ، هنرمندان مصاحبه های خیالی می کنم و جواب های آنها را برای خودم می نویسم .
۸ – گاهی از شما در باره نوشتن ، روزنامه نگاری ، کار های هنر کاریکاتور ، دیدگاه تان به زندگی و توسعه فردی سوال می کنم و جواب های احتمالی تان را برای خودم روایت می کنم و می نویسم .
با اینا نوشتن رو برای خودم راحت تر و لذت بخش تر و حیاتی تر می کنم .
برای شما و همه دوستان خوب تان آرزوهای خوب و خوب تر دارم .

سلام نزدیک به یک سال است با شما آشنا شدم و همراه هستم ….
هر بار اینجا می آیم می ایستم ته صف یک پست داغ که تازه نوشته اید بر می دارم ،آرام می بندمش لای بقچه خاطرم که گرم بماند و در مناسبترین ساعت به سراغش می روم لقمه ، لقمه می خوانم لذت می برم و از ذوق نوشتن بال در می آورم .
پست های داغ شما برای من به مثابه سایه آن تک درخت دشت زندگی است که ساعتی از قیل و قال روزگار می گریزم و آنجا می آسایم .
بارها و بارها برایتان پیام سپاس و تشکر گذاشتم و هرگز درج نشد
نام و نشان عوض کرده به حضور حضرت استاد رسیدیم ، باشد که اینبار مراتب ارادت ما خدمتتان برسد.