شاید شما هم گاهی حس کنید که شوقتان به نوشتن فروکش کرده یا نوشتن برایتان سخت و ملا‌ل‌آور شده.
چه باید کرد؟
من این شیوه‌ی ساده را بارها آزموده‌ام و هر بار بیش از قبل به اثربخشی پی برده‌ام:
در یادداشت‌های روزانه‌تان جمله‌ها را به کوتاه‌ترین شکل ممکن بنویسید. نگذارید هر جمله بیش از چهار پنج کلمه بشود. حتا بعضی جاها قید فعل را بزنید و حرفتان را در قالب عبارتی دو سه کلمه‌یی بگنجانید.
پاره‌یی از داستان «یک روایت ساده» نمونه‌یی از این نوع نگارش است:
«صدای پرنده را شنیدم. صوتی شبیه جیغ. شاید صدای مرغی دریایی. پشت میز اداره نشسته بودم. پیش رویم فنجانی چای. چند پروندۀ امور اداری. یک کتاب: «منتخبی از داستان‌ها و نمایشنامه‌های چخوف». با صدای پرنده صدای موج آمد. ساحلی تهی از شیء و انسان. دریایی آرام. از جا برخاستم. نمی‌دانستم به کجا خواهم رفت. زنم تلفن زده بود بچه‌هامان را امروز به خانۀ پدرش می‌برد…» (از مجموعه داستان «یک قصه‌ی قدیمی،هرمز شهدادی)
اگر حداقل یکی دو صفحه به این شکل نوشتید، می‌توانید تجربه‌ی خودتان را همینجا به‌اشتراک بگذارید.
📌نکته‌ی بالا یک نمونه از آموزش‌هایی‌ست که در کارگاه آنلاین تمرین نوشتن ارائه می‌‌شود. در این کارگاه هر هفته ۷ تمرین جدید داریم که در هر تمرین با مثال‌های درخشانی از ادبیات ایران و جهان هم آشنا می‌‌شویم.
نتایج واضع دوره‌های گذشته سبب شده با اطمینان خاطر بسیاری دوره‌ی جدید کارگاه تمرین نوشتن را به شما پیشنهاد کنم. شما هم می‌توانید در دوره‌ی جدید همراه ما باشید. برای حضور در کارگاه، کافی‌ست با پگاه جهانگیرنژاد، دستیار من در این دوره، در تماس باشید.