دسته‌بندی: نقل قول

اکبر رادی در یکی از گفت‌وگوهایش می‌گوید: «باران همیشه برای من وسوسه‌انگیز بوده است.*» نمایشنامه‌های رادی را که می‌خوانی می‌بینی حضور خاص باران در آثار

اکبر رادی فصل سوم رمان ملکوت را شعری وهمناک و پر می‌‌خواند. چندی پیش نسخه‌ای قدیمی از چاپ اول ملکوت گیرم آمد. فصل سوم آن

پیش‌حرف: هر نقدی ارزش خواندن ندارد، از همان نوشتجاتی که محال است در هر پاراگراف آن‌ دست‌کم سه چهار بار اسم ژاک دریدا و رولان

به پیوند عمیق خوب نوشتن و خودافشایی اندیشیده‌اید؟ به این نتیجه رسیده‌ام نوشتار خلاقانه رهاورد بی‌پروا نوشتن است، وگرنه چیز جز انشای آب زیپو دستت

پیش‌حرف: به گمانم نثر اسماعیل خویی یکی از بهترین نمونه‌های نثر معاصر فارسی است. این را به عنوان کسی می‌گویم که از شدت علاقه حتا

برخی از اینکه نوشته‌هایشان دقیقن شبیه تصوراتشان نمی‌شود ملول می‌شوند. این که بد نیست. البته من می‌فهمم جنبۀ آزاردهندۀ قضیه کجاست. نویسندۀ نوپا چون توان

فرناندو پسوا می‌گوید «نوشتن یعنی فراموش کردن. ادبیات مطبوع‌ترین شیوۀ نادیده‌گرفتن زندگی است.» او حرف‌‌های بدیع دیگری هم دربارۀ نوشتن دارد: «برای من نوشتن تحقیر