جان لاک زمانی گفته بود: هیچ‌چیز به لطافت «تمثیل» بر ژرفنای ذهن آدمی تأثیرگذار نیست.
از وقتی به اهمیت تمثیل و استعاره در نوشتن، آموزش و سخنرانی پی بردم، پیوسته از آن‌ها بهره برده‌ام و دفترچه‌ای را به ثبت بهترین استعاره‌ای که می‌بینیم اختصاص داده‌ام.
به این بهانه می‌خواهم هرازگاهی از استعاره‌هایی که با آن‌ها زندگی میکنم بنویسم.
اولی یکی از پست‌‌های محمدرضا شعبانعلی در سال‌های گذشته است.
شاید باور نکنید، اما در بسیاری از اوقات ایدۀ شطرنج‌بازی به‌صورت ناخودآگاه قبل از هر گرفتن تصمیم مهمی در ذهنم ظاهر می‌شود و نقش فیلتری قدرتمند را ایفا می‌کند.
موضوع این پست حیاتی‌تر از حد تصور است. به گمان من در دنیای فعلی هر چه بیشتر پیش می‌رویم، با افزایش گزینه‌ها و امکانات، بیشتر در معرض شطرنج‌بازی با خود قرار می‌گیریم.
بیایید بخوانیمش:
شطرنج بازی کردن با خود: سرگرم کننده یا مفید؟
3 پاسخ
ممنون از مطالب خوبتون، برقرار باشید
سلام آقای کلانتری.
نوجوان که بودم میخواستم از هر هنری کمی یاد بگیرم که بتوانم گلیمم را از اب بیرون بکشم.بد هم نشد خیلی وقتها به کارم آمد.اما به قول قدیمی ها که میگفتند:طرف همه کاره ی هیچ کاره است.
به جایی رسید که فهمیدم اگر قرار باشد موفق باشم باید کاری کنم که بقیه هنرهایی که بلدم در مسیر هدف اصلی مثل یک سرباز کمکم کنند.دقیقا مثل همین بازی شطرنج هریک از مهره ها مثل یک هدف هستند که همه برای پیروزی شاه که همان هدف اصلی است می‌جنگند.
سپاس و خسته نباشید.
زنده باد زینب عزیز
من برات بهترین ها رو آرزو میکنم.