توییت‌‌های من

9 پاسخ

1. وگرنه باید مرا صدا می زدند:
   “سلامت روان صفوی”

   پاسخ

2. جالب و تاثیرگذار

   من “شادی” را روی پیشانی ام خالکوبی می کردم.

   اصلن قصدی برای تغییر اسمم نداشتم تا اینکه
   در کلاس فرزندپروری، روانشناسی که تدریس می کردند
   بعنوان تمرین گفتند: هرم ارزشی خودتان را برای جلسه ی بعد بنویسید.
   سلامت روان، شادی و….
   تازه دیدم شادی چقدر برایم اهمیت دارد و تصمیم گرفتم نامم را در حوالی 40 سالگی تغییر دهم.
   شانس آوردیم، “سلامت روان” را نمیشد بعنوان نام انتخاب کرد.
   (من، خانواده، دوستانم و خواننده های نوشتارهایم)

   پاسخ

   1. زنده‌باد.

      پاسخ

3. تمرین توییت ما را قصارگوی حاذق بار می آورد.
   مثل تمرین فقط۳خط مدرسه آنلاین می ماند, اینطور نیست?

   پاسخ

   1. بله دقیقاً

      پاسخ

4. البته توییتر دیگه ۱۸۰ کارکتری نیست، متاسفانه 🙁 شده ۲۸۰ تا!
   ذات غالب شبکه های اجتماعی همین است! “ژانر غالب در توییتر فارسی: جفنگ‌نویسی!” به غیر از medium عزیز

   پاسخ

   1. منظورم ۱۴۰ بود :]

      پاسخ

5. چه عالی سپاس

   پاسخ

6. انقدر توئیتر نرفته بودم که اصلن اکانت رو به کل فراموش کرده بودم که چی بود و باز مجبور شدم از نو بسازم … از وسوسه های جناب کلانتری بود دیگه😅😅 و احساس کردم می تونه برای چیزی که در ذهن دارم و هدفم مفید باشه … و ابتدا صفحه ی شما رو فالو کردم چون قطع به یقین الگوی بسیار مناسب برای الهام گیری و نوشتن خواهد بود و البته مهم تر لذت بخش بودن نوشته ها تون هست برای من مخاطب…

   برقرار باشید

   پاسخ