آداب کلمه‌برداری را لابد خانده‌اید؛ تمرینی‌ست برای گسترش دایره‌ی واژگان.
نخستین معیارمان این است:
آیا این واژه را در گفتار یا نوشتارم، فعالانه به کار می‌برم؟
اگرنه که برمی‌دارمیش و در تمرین‌هایمان انقدر ازش کار می‌کشیم تا فعال شود.
اما این سنجه هم می‌تواند غربال مناسبی باشد:
آیا این واژه کمک می‌کند تا اندیشه یا احساسی را بهتر بیان کنم؟
اینطوری شاید کلمات کم‌تری بیاییم، اما بر کیفیت واژه‌اندوزی می‌افزاییم.
مثال:
«ناهم‌نظری»
تا این کلمه را دیدم به خودم گفتم:
به به، کمک می‌کند تا عباراتی مثل «عدم توافق» و «اختلاف نظر» و «هم‌نظر نبودن» و… را فشرده‌تر بیان کنم.
البته چندان آش دهن‌سوزی هم نیست.
ولی زاقارت‌ترین لغات هم گاه در تنوع‌بخشی به متن کارآمدند.
