می‌توان گفت اولین ارتکابات ما، در هر حوزه‌ای، حتی پس از سال‌ها تراشیدن مداد و تیز کردن تبر، خام‌دستانه به نظر خواهند رسید.
یعنی تفاوت چندانی بین کارهای کسی که چند سال در پستو درگیر آموختن بوده و دیگری که پس از چند ماه پریده وسط میدان وجود ندارد.
دلیل ماجرا هم مشخص است…
من درون خودم یک ستاد حفاظت از خلاقیت ساخته‌ام. این ستاد درونی قوانینی دارد که من نباید از آن‌ها سرپیچی کنم. ممکن است هرازگاهی با رشوه و کلک روی قوانین پا بگذارم؛ اما یقیناً می‌دانم…
ما همیشه از حرف‌هایی که در مخالف با رفتار گله‌ای گفته می‌شود لذت می‌بریم و خودمان را جزو آن دسته از افرادی می‌دانیم که راهشان از بقیه جداست؛ اما آیا واقعاً در عمل چنین است؟
آیا در انجام هر کاری به دنبال این نیستیم که با پیدا کردن دیگر نمونه‌های دیگر خیال خودمان را راحت کنیم؟
چند وقت پیش توی اینستاگرام نوشته بودم:
در بی‌منطق بودن آدمیزاد همین بس که دنبال تعبیر و تفسیر خواب‌های بی‌وسرته خودش می‌گردد.
این جمله به معنای مخالفت من با رؤیاها نبود، اما اصولاً تلاش برای نتیجه‌گیری منطقی از رؤیاها را کاری عبث و بیهوده می‌دانم…
عصر یک روز تعطیل، روی کاناپه ولو شده‌ای و در حال مزه مزۀ یک رمان کلاسیک دربارۀ نبرد واترلو هستی که ناگهان مثل ارشمیدیس می‌پری هوا. ایدۀ یک کسب‌وکار آنلاین به ذهنت رسیده و دلت می‌خواهد همان لحظه دست به کار شوی…
تو چند ده ایدۀ بیات شده داری؟ چقدر زمان برد تا ایده‌ای که فکر می‌کردی بکرترین و درخشان‌ترین ایدۀ ممکن است از چشمت بیفتد و موضوعی پیش پا افتاده به نظر برسد؟
گاهی به حافظ و سعدی فکر میکنم. به شبهای تاریکی که در آن زیستهاند. شبهای بدون برق.
شبهای ظلمانی را در خلاقیت آن‌ها بیتأثیر نمیدانم…
امروز بیش از ده ایدۀ خوب را فقط حین دهدقیقهای به دست آوردم که دلم نمیخواست از رختخواب دل بکنم…
اگر کار فعلی‌تان را دوست ندارید نگران نباشید؛ بهترین نکتۀ یک شغل بد این است که باعث می‌شود شغل موردعلاقۀ خودتان را راحت‌تر کشف کنید…
مصرف‌گرایی انواع مختلفی دارد که خطرناک‌ترین آن برای یک فرد خلاق مصرف‌گرایی محتوایی است. اینکه مدام در حال دیدن و خواندن و شنیدن باشی، به این بهانه که می‌خواهی ذهنت را غنی‌‌تر کنی، لازم هست ولی کافی نیست…
