سال کلمه، کلمه سال

1397-12-28شاهین کلانتریاز نوشتن, تسلط کلامی, کلمه, نقل قول, هوش کلامی29 دیدگاه

«…مهم البته این است که یک فرهنگ لغت هم در ذهنت داشته باشی.

موقع نوشتن ، اولین کلمه‌ای که به ذهن می‎آید بهترین نیست: والله نیست. به خدا نیست، به پیر و پیغمبر نیست، به همین آفتاب لب بام نیست، به گوشۀ جا نماز مادربزرگ نیست، این تن را کفن کردی نیست، به کلمه که اول کلام بود و جز آن هیچ نبود، نیست…

باید زیاد خواند و نوشت. این که دوش وقت سحر از غصه نجاتت بدهند، لاف و رندی حافظ است. فرشته‌ای در کار نیست که بیاید و نجاتت بدهد. حافظ حتی نجوم هم می‌دانسته و دو زبانه بوده. همه‌اش توی میخانه پلاس نبوده! خوانده و نوشته و بازنویسی کرده.

وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد.

چند بار نوشته‌ام. در این دنیا هیچ لذتی، هیچ لذتی بالاتر از آن لحظه‌ای نیست: وقتی که نقطه آخر را می‌گذاری آخر آخرین سطر داستانت و می‌دانی داستان خوبی خلق کرده‌ای.»

این بخشی از گفت‌وگوی خواندنی شهریار مندنی‌پور با شمارۀ نوروزی مجلۀ تجربه بود. که دلم می‌خواست شما هم بخوانید.

در اهمیت کلمه به عنوان ابزار اصلی کار نویسنده می‌توان بیش از این‌ها گفت و نوشت.

افزایش دامنۀ واژگان سهل ممتنع است. چنان ساده و بدیهی به نظر می‌رسد که عموماً در عمل به سادگی از کنار آن می‌گذریم؛ اما غالباً نقص اصلی و بی‌مایگی نوشته‌‌های ما فقر وازگانی و کمبود کلمه است.

نویسندگان کتاب «کلمه‌ای که زندگی زندگی شما را تغییر می‌دهد» پیشنهاد می‌دهند که به جای نوشتن فهرست رنگارنگی از اهداف سالانه، بهترین کار این است که فقط یک واژه را به عنوان نوک پیکان اهداف سال در نظر بگیرم و تمام سال را حول محور همان واژه پیش ببریم.

به راستی چرا کلمۀ سال یک نویسنده، خودِ «کلمه» نباشد؟

سال نو، برای من سال واژه است، سال واژه‌ها.

فکر می‌کنم بعد از مطالعۀ این نوشته، مطلب زیر هم برای شما سودمند باشد:

آیا ثروتمند شدن راحت است؟