سال کلمه، کلمه سالReviewed by on Mar 19Rating: Usersوقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد.
«…مهم البته این است که یک فرهنگ لغت هم در ذهنت داشته باشی.
موقع نوشتن ، اولین کلمه‌ای که به ذهن میآید بهترین نیست: والله نیست. به خدا نیست، به پیر و پیغمبر نیست، به همین آفتاب لب بام نیست، به گوشۀ جا نماز مادربزرگ نیست، این تن را کفن کردی نیست، به کلمه که اول کلام بود و جز آن هیچ نبود، نیست…
باید زیاد خواند و نوشت. این که دوش وقت سحر از غصه نجاتت بدهند، لاف و رندی حافظ است. فرشته‌ای در کار نیست که بیاید و نجاتت بدهد. حافظ حتی نجوم هم می‌دانسته و دو زبانه بوده. همه‌اش توی میخانه پلاس نبوده! خوانده و نوشته و بازنویسی کرده.
وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد.
چند بار نوشته‌ام. در این دنیا هیچ لذتی، هیچ لذتی بالاتر از آن لحظه‌ای نیست: وقتی که نقطه آخر را می‌گذاری آخر آخرین سطر داستانت و می‌دانی داستان خوبی خلق کرده‌ای.»
این بخشی از گفت‌وگوی خواندنی شهریار مندنی‌پور با شمارۀ نوروزی مجلۀ تجربه بود. که دلم می‌خواست شما هم بخوانید.
در اهمیت کلمه به عنوان ابزار اصلی کار نویسنده می‌توان بیش از این‌ها گفت و نوشت.
افزایش دامنۀ واژگان سهل ممتنع است. چنان ساده و بدیهی به نظر می‌رسد که عموماً در عمل به سادگی از کنار آن می‌گذریم؛ اما غالباً نقص اصلی و بی‌مایگی نوشته‌‌های ما فقر وازگانی و کمبود کلمه است.
نویسندگان کتاب «کلمه‌ای که زندگی زندگی شما را تغییر می‌دهد» پیشنهاد می‌دهند که به جای نوشتن فهرست رنگارنگی از اهداف سالانه، بهترین کار این است که فقط یک واژه را به عنوان نوک پیکان اهداف سال در نظر بگیرم و تمام سال را حول محور همان واژه پیش ببریم.
به راستی چرا کلمۀ سال یک نویسنده، خودِ «کلمه» نباشد؟
سال نو، برای من سال واژه است، سال واژه‌ها.
فکر میکنم بعد از مطالعۀ این نوشته، مطلب زیر هم برای شما سودمند باشد:
18 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
[…] شهریار مندنی‌پور-یکی از پرواژه‌ترین نویسنده‌های معاصر- چندی پیش گفته بود: (+) […]
سلام
روزگار بخیر
از مطالبتون لذت بردم
کانال تلگرامی با این محتوی برای معرفی دارید؟
سپاسگزارم
سلام استاد کلانتری.
سال نو رو بهتون تبریک می گم. امیدوارم سالی پربرکت پیش روتون باشه.
من مدتیه حسابی درگیر شدم و البته تولیدمحتوا هم بخشی از مشغله های جدیه من شده که به لطف آشنایی با این سایت به اهمیتش پی بردم و دنبالش رفتم.) و متاسفانه کمتر از قبل فرصت می کنم مطالبتون رو دنبال کنم.
مطلب پرباری نوشتید در باب اهمیت کلمات و واقعا درست گفتید اولین کلمه ای که به ذهن میرسه بهترین کلمه نیست….نه فقط در نویسندگی، حتی در مکالمات روزانه هم اگر این نکته رو رعایت کنیم و کلمات رو قبل اینکه به زبان جاری بشن از چند نوع فیلتر عبور بدیم؛ و افزایش دامنه ی واژگان رو جدی بگیریم؛ قدم بسیار بزرگی برداشتیم…
موفق و پیروز باشید
سلام مریم عزیز
عید تو هم مبارک.
سال خیلی خوبی داشته باشی.
اگر جایی هست که مطالبت منتشر میشه لینک بده تا بخونم.
سلام جناب کلانتری عزیز
این پستتون هم مثل پستای قبلی به دلم نشست.
“به جای نوشتن فهرست رنگارنگی از اهداف سالانه، بهترین کار این است که فقط یک واژه را به عنوان نوک پیکان اهداف سال در نظر بگیرم و تمام سال را حول محور همان واژه پیش ببریم”
سال نو برای من سال کتاب هست و اینو مدیون شما و سایت عالیتون هستم. امروز ۳تا کتاب خریدمو به خودم عیدی دادم…
البته ببخشید پر حرفی کردم اینو گفتم تا بهانه ای باشه برای سپاسگزاری از شما استاد بزرگوار و دوست داشتنی که مشوق خوبِ من هستین برای خواندن و نوشتن( البته فعلا در حد آزاد نویسی می نویسم)
ان شاءالله همیشه زنده و پاینده باشید.
سال نو پیشاپیش مبارک استاد.
سلام مریم عزیز
چه واژه مهم و خوبی رو انتخاب کردی. این هوشمندی تو رو میرسونه.
حتماً دربارۀ کتاب‌هایی که میخونی برام بنویس.
یه سال عالی و پرنشاط رو برات آرزو میکنم.
سلام بر شاهین عزیز
خیلی وقته اینجا کامنت نذاشتم ولی دمادم سال نو و این نوشته ی عالی دیگه نمیشد :))
الان دارم فکر می کنم کلمه ی من چی می تونه باشه و یه چالش توی سال جدید واسه ش ترتیب بدم … یک واژه نوک پیکان اهداف سال جدیدم …
سال نو مبارک باشه مانا باشی و برقرار و خوش ذوق مثل همیشه …
سلام معصومه نازنین
جات خالی بود اینجا.
حتماً اگر به کلمۀ خودت رسیدی برام بنویس.
کنجکاوم بدونم.
فکر میکنم دیشب بهش رسیدم … البته همیشه دنبالش بودم ولی بخوام یک سال رو بهش اختصاص بدم و تمرکز کنم … توی شرایط فعلی چه کلمه ای بهتر از #رشد …
________
راستی میتونم توی دوره آنلاین نویسندگی شرکت کنم ؟؟ نظرتون چیه ؟😊
عالیه معصومه جان
«رشد» یه کلمۀ بسیار هوشمندانه و بی‌نظیره.
تا میتونی کنار این کلمه بمون.
دربارۀ دوره هم قدمت روی چشم. حضورت باعث افتخاره.
سلام ای نویسنده خلاق! دوست دارانت را دریاب!
حالتان چطور است، حال قلم و نوشته هایتان چطور؟ امیدوارم همگی خوب باشید.
امیدوارم این سال برای شما سراسر از نوشتن باشد.
امسال به بهانه سال نو می خواستم تبریکی به دوستان بگویم گفتم چه کسی بهتر از دوستی که هر روز وبلاگش را می خوانم.
سال واژهایتان مبارک باد!
سلام محمد عزیزم
من فقط و فقط به عشق دوستان عزیزی مثل تو می‌نویسیم.
خوشحالم که اینجا هستی.
یک سال عالی و پر برکت رو برات آرزو میکنم.
شاد باشی و برقرار.
سلام.
میلاد امام علی علیه السلام و روز مرد رو تبریک می گم.
خیلی جالب بود.
دقیقا دایره لغات ما خیلی محدود و کوچیکه و باید وسیعش کنیم.
ممنون از پیشنهادتون.
سال خوبی پیش رو داشته باشید.
سپاس سیب سرخ عزیز
شاد و برقرار باشید.
سلام. هنر حضرت حافظ است که در بیتی زمین و زمان را به هم میدوزد و عرش و فرش را در چند کلمه طی می کند. شاید نمونه بارز آن در تفاسیر یک بیتی حافظ از قرآن باشد جائیکه نظامی و وحشی بافقی معراج را به تفصیل سروده اند حافظ چنان در یک بیت آنرا به تصویر می کشد که همه باور کنند که قران در سینه ی اوست و نه تنها بر زبان. آنجا که میگوید: مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت – به تماشای تو آشوب قیامت برخاست. حافظ تکلیفش را با خودش هم در یک بیت معلوم کرده: روان را با خرد در هم سرشتم – و از آن تخمی که حاصل بود کشتم. و چه فرزندی صالحتر از محصول عقل و دل با هم. برای همین است که به شبی از غصه نجات میابد و براتش را در شب قدر نقدا از خدا می گیرد. ولی یکی کردن عقل و دل به آسانی میسر نیست به قولی باید زیاد خواند و نوشت یا به گفته ی خود حافظ: چو من ماهی کلک آرم به تحریر – تو از نون و القلم می پرس تفسیر.
خب این پست بهانه ای شد تا من هم واژه هایی برای سال جدید پیدا کنم. شاید بتوانم عقل و دل یکی کنم، ماهی کلکم را بتراشم و از خرمهره بگذرم و گوهر بین شوم.
زنده باد عصمت عالی
همین کامنت شما یک نمونۀ عالی از تسلط کلامی بود.
لذت بردم.
سال نو رو بهتون تبریک میگم.
سالتون پر از شادی و آرامش.
نظر لطف تونه و باعث افتخار. داشتم تو اینترنت سرچ میکردم و پیامهای تبریک عید رو میخوندم از میون همه ی متنها این یکی خیلی به دلم نشست که روز اول سالی تقدیم می کنم. “عید واقعی از آن کسی است که آخر سالش را جشن بگیرد نه اول سال را.” همین یک جمله برای کل سال مون کافیه امیدوارم سرلوحه ی زندگی مون بشه.
زنده باد عصمت خوب و نازنین
از بهترین اتفاقا سال گذشته، آشنایی با دوست نازنینی چون شما بود.