در متن‌آفرینی و خصوصاً مقاله‌نویسی توجه به چفت‌وبست «پاراگراف» موضوعی جدی و حائز اهمیت است.
اما حکایت پاراگراف در یادداشت‌نویسی جداست. در یادداشت‌های کوتاه، جمله‌ها نقش پاراگراف را دارند.
در این یادداشت تمرکز من روی انواع محتوای متنی بلند و کوتاه در اینترنت است.
رازی که از آن صحبت می‌کنم باعث می‌شود که متنی متوسط و هزارکلمه‌ای، به‌مراتب بیشتر از متنی فوق‌العاده و سیصدکلمه‌ای خوانده شود.
موضوع بسیار مهمی که به گمان من میزان خوانده‌شدن مطالب ما را تا هشتاد درصد افزایش می‌دهد.
البته موضوعات مهم همیشه چندان سخت و پیچیده نیستند.
فقط باید یکی از دکمه‌های کیبوردمان را بیشتر فشار بدهیم.
پس می‌رسیم به تک فرمان نویسندگی آنلاین و تولید محتوا:
اینتر بزن.
اینتر بزن.
اینتر بزن.
مخاطب ما، هر چقدر هم که شیفتۀ ما باشد، ابتدا متن را فوری با چشمانش اسکن می‌کند تا ببیند مطالعۀ آن چقدر تمرکز و انرژی می‌خواهد.
متنی که سفیدخوانی ندارد و کلمات را تپانده کنار هم، احساس خفگی ایجاد می‌کند.
پس هیچ بعید نیست مخاطب مطالعۀ متن ما را به زمانی نامعلوم موکول کند.
باید به خواننده فرصت نفس کشیدن داد.
اینتر زدن نوشتۀ ما را چشم‌نواز و روان می‌کند.
ضمن اینکه، با اینتر زدن یکی از مهم‌ترین درس‌های نوشتن را در عمل می‌آموزیم:
هنر نوشتن جملات کوتاه و موجز.
امروز ایمیلی تبلیغاتی از طرف یک مرکز مشاوره مدیریت آمده بود.
هر جمله، یک پاراگراف طولانی بود، مملو از ویرگول.
نباید بگذاریم جمله‌های بلند نفس خواننده را بند بیاورد، که یادش برود اول جمله چه بوده و به کجا رسیده.
نویسندۀ حرفه‌ای باید با نقطه دوست باشد. و تا می‌تواند هوشمندانه و بجا اینتر بزند.
اینتر بزن.
اینتر بزن.
اینتر بزن.
بعد از خواندن این مطلب چه‌کار کنم؟
می‌توانید «اهمیتِ اینتر زدن» را بخوانید.
شرکت در طرح تابستانه مدرسه نویسندگی (طرحی ویژه برای نوشتن و تولید محتوا در تابستان 97)
2 پاسخ
جالب بود. جالب تر اینکه توی خود این مطلب بیشتر از بقیه نوشته ها اینتر زدید!
حرف از جمله کوتاه که می شود یاد هوشنگ مرادی کرمانی می افتم.
افرین.
زنده باد رسول عزیز و دقیق