وبلاگنویسی به مثابه سبک زندگی
ما نمینویسم چون خلاق هستیم، ما مینویسم تا خلاق بشویم…
ما نمینویسم چون خلاق هستیم، ما مینویسم تا خلاق بشویم…
یک جمله مینویسیم، ذوق تمام وجودمان را میگیرد، جختی میپریم توی اینستاگرام، جمله را که گذاشتیم، خواهناخواآگاه ده تا چیز دیگر را هم میبینم و سر بلند میکنیم میبینیم نیم ساعت گذشته و هیچدرهیچ.
به خاطر همین است که…
چراغ این سایت را که روشن کردم، در وبلاگستان فارسی تقریباً همه فتیله را پایین کشیده بودند. من هم البته قصد نداشتم به سیاق وبلاگبازیهای قبل بنویسم. میخواستم یک سایت آموزشیِ قرص و محکم بسازم که موتور «خواندن» و «نوشتن» را در خودم و دیگران روشن کند و گاز بدهد!
خب، مزایای وبلاگنویسی را تا حدی روشن کردیم. اما چرا وبلاگنویسی روز به روز سختتر میشود. طوری که فضای وب فارسی به قبرستان وبلاگهای خاموش تبدیل شده؟
توجیه فعالان شبکههای اجتماعی این است…
برای من که عشق و لذت و کارم تولید و نشر روزانۀ محتوای متنی و صوتی و ویدیویی است، هر روز خردهچالشهای بزرگی ایجاد میشود.
در این پست میخواهم یکی از چالشهای مهم هر محتواآفرینی را برایتان بگویم…
تصور کنید سایت شخصی شما یک کشور خشکوخالی و بی جمعیت است.
و شما خودتان را بهعنوان رئیسجمهور منتخب! آن انتخاب کردهاید تا رشد و توسعۀ این کشور تازه تأسیس را طراحی و عملیاتی کنید.
حالا یک دورۀ ریاست جمهوری چهارساله بر عهدۀ شماست…
از هر طرف که بروی، باز هم میفهمی که برای حضور مؤثر در اینترنت، فعالیت مستمر در وب، حیاتیتر از حد تصور است.
اینکه چرا وبلاگ برخی از ما، علیرغم میلمان متروکه میماند دلایل مختلفی دارد. کمبود زمان، انرژی، ایده و دانش ممکن است بهانههای موجهی به نظر برسند؛ اما بیش از دلایل فنی، باید موضوع مهمتری را در نظر گرفت…
من به خودم سخت میگیرم؛ اما میدانم برای اینکه سختگیری در بخشی از یک کار نتیجه بدهد، باید در بخشهای دیگری سهل گرفت.
در هر مرحله از آموختن چیزی یا انجام کاری باید سختگیریِ درخور همان مرحله را داشت. مثلاً اگر هنوز نوشتن را به عادتی روزانه تبدیل نکردهای. چگونه میخواهی برای خوب نوشتن به خودت سخت بگیری؟
وبلاگ نویسی علاوه بر اینکه در محتوا شباهت زیادی به ستوننویسی دارد در فرم نیز میتواند از امکانات ستونها بهره ببرد.
نویسندۀ آنلاینی که میخواهد از مواهب نویسندگی آنلاین بهرهمند شود! باید خودش را با قلقهای مختلف گرم کار کند.
ازآنجاییکه هر وبلاگ نویسی همزمان وظیفۀ خطیر سردبیری وبلاگ خودش را هم بر عهده دارد، خوب است یک سری ستون را روی سر خودش آوار کند!
با نوشتن هفتهای یک پست و یا یک روز در میان نوشتن نمیتوان بر وسواس و کمالگرایی غلبه کرد. قطعاً شکست میخوری. هر چیزی که هر روز انجام نشود از ریتم میافتد. اگر قرار است به عادتی پایبند باشی باید به روح و جسمت دیکته کنی هر روز به انجام آن موظف باشد…