خودت هم می‌دانی که انجام «اگر توانستی‌ها»، ذوق و تمرکز و خویشتنداری بیشتر می‌خواهد.
چون این کارها وعدۀ چندان روشن و مشخصی به تو نمیدهد؛ اما جایگاه پر زرق و برق مدیریت و فیش حقوقیِ چاق و چله، سر و مر و گنده به تو چشمک می‌زند…
اینستاگرام را باز می‌کنی، می‌بینی دوباره استوری گذاشته. یا تبلیغ محصولش، یا عکس خودش با جمله‌ای مثبت و انگیزشی.
اوایل حرص می‌خوری، از یک جایی به بعد طاقت نمی‌آوری و آنفالو می‌کنی. یا نه در یک کشمکش مازوخیستی، به دنبال کردنش ادامه می‌دهی و بیشتر و بیشتر حرص می‌خوری و با خودت وآدم‌های شبیه خودت می‌گویی…
زندگی ۹۹ درصد ما با کارهای غیر مهم و رؤیاپروری برای کارهای مهم تلف می‌شود. آن ۱ درصد دیگر مدام به خودش گوشزد می‌کند…
نوشتن از توسعۀ فردی و موفقیت ربطی به نادیده‌گرفتن مشکلات و تلخی‌ها و بازی مسخرۀ «من سیاسی نیستم» ندارد…
من موفقیت و رضایت خودم را با غالب بودن یکی از دو وضعیت زیر بر زندگی‌ام بررسی می‌کنم…
قبلاً خیلی به این فکر می‌کردم که در آینده نماینده مجلس شوم یا حداقل برای شورای شهر برنامه‌ریزی کنم. قدرت سیاسی همیشه برایم جذاب بود، مخصوصاً قدرت انتخابی، نه انتصابی…
از اینترنت با این همه وسعت و قدرت برای تکرار ناله‌های بوی نا گرفتۀ توی تاکسی استفاده نکن…
یکی از دوستانم که دغدغۀ رشد و توسعه‌ی فردی را دارد، از من پرسید توی وبلاگش دربارۀ چه چیزی بنویسد. من به او پیشنهاد دادم وبلاگی درباره «رشد شخصی» بنویسد. ۱۰ تا از مزایای چنین کاری را برای او بر شمردم که در زیر مشاهده می‌کنید: نوشتن وبلاگی درباره رشد شخصی باعث می‌شود: آموخته‌هایمان بهتر…
پیش‌نوشت: با توجه به اینکه به عملگرایی اهمیت می‌دهم، همواره سعی کرده‌ام در اغلب پست‌های وبلاگ راهکارهایی عملی برای بیشتر نوشتن و بهتر نوشتن ارائه کنم.(+) طی هفته جاری تمرکز وبلاگ روی ارائه شیوه‌هایی برای نوشتن تحت هر شرایطی متمرکز خواهد بود. بسیاری از دوستان عزیزم و خواننده‌های وبلاگ از مشکلات و مشغله‌های زندگی گلایه…
چرا آدم‌های فعال دچار اهمال‌کاری می‌شوند؟ چون می‌خواهند ده تا کتاب را همزمان بخوانند چون می‌خواهند ده تا مهارت را همزمان یاد بگیرند چون می‌خواهند در هر ساعت، ده‌ها کار را با موفقیت تمام انجام دهند مسئله آن‌ها نداشتن هدف و انگیزه و علاقه و دانش نیست. مسئله آن‌ها انتخاب است. آن‌ها نمی‌توانند «چیزهایی»…
