خوشحال می‌شوم چند دقیقه‌ای وقت بگذارید و به سؤال زیر پاسخ بدهید؛ جواب شما برای من از اهمیت زیادی برخوردار است.
جدی‌ترین مشکل شما در فرآیند نوشتن چیست؟
(حتی اگر هنوز نوشتن را آغاز نکرده‌اید و رؤیای نوشتن را در سر می‌پرورانید، از دغدغه‌هایتان برای شروع نوشتن بگوید)
یوزپلنگانی که با من دویده‌اند تنها مجموعه داستان بیژن نجدی است که در زمان حیات او منتشر شد. جدا از علاقه‌ی خاصی که به عنوان این مجموعه دارم (که برگرفته از شعری از نجدی است)، این مجموعه داستان را کلاس درسی برای یادگرفتن نثر فارسی می‌دانم. با خواندن و دوباره خواندن این مجموعه و رونویسی…
تمرین ۱: کلمه‌نویسی در ابتدای مسیر نویسندگی معمولاً ایده‌یابی و حتی نوشتن ساده‌ترین متن‌ها کاری دشوار و طاقت‌فرسا به نظر می‌رسد. یکی از تمرین های ساده و مفید برای خلق ایده و نوشتن کلمه‌نویسی است. تمرین کلمه‌نویسی چنان سرگرم‌کننده است که نمی‌توانیم بهانه‌ای برای طفره رفتن از آن پیدا کنیم. شاید این تمرین یکی از…
دربارۀ موضوع مقاله‌ای که می‌خواهی بنویسی چه قصه‌ای به ذهنت می‌رسد؟ یک خاطره؟ خلاصۀ فیلم یا داستانی که قبلاً خوانده‌ای؟ یک ماجرای مشهور؟ یا یک حکایت قدیمی؟
با همان شروع کن. مو به مو برایمان توصیفش کن. ماجرا چه زمانی رخ داده؟ چه آدم‌هایی در چه مکان‌هایی قصه را ساخته‌اند؟
از آن‌جایی‌که بنای جستار روی فردیت نویسنده است، من جستار نویسی را بهترین نوع نوشتن برای تمایز و توسعه و نشر دیدگاه‌های شخصی می‌دانم…
در این پست درباره همه انواع نویسندگی، از نوشتن برای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تا نوشتن پروپوزال و مقاله و کتاب نوشتن به زبان انگلیسی چیزهایی نوشته‌شده، همچنین بخش عمده این ۵۵ نکته درباره نویسندگی خلاق و بهترین منابع موجود برای تقویت مهارت نگارشی است…
داستان چیزی است بیش از سرگرمی، چیزی بیش از ورزش فکری برای تیزکردن اندیشه و بیدار کردن روحیۀ نقادانه. ضرورت است، ضرورت مطلق است، برای آنکه تمدن ادامه باید و بهترین جنبه‌های انسانی را در ما بیافریند و ماندگار کند…
جایی می‌خواندم همینگوی برای هر داستانش بیش از صد اسم مختلف می‌نوشته و بعد دست به انتخاب می‌زده…
در این مطلب از ایده‌ای صحبت می‌کنم که زندگی نویسندگی مرا برای همیشه دگرگون کرد. این ایده فقط یک جملۀ ساده است؛ اما همین یک جمله باعث شده که طی سالیان گذشته من حتی یک روز هم از نوشتن دور نیفتم…
بیایید تصور کنیم از فرط گرسنگی در حال تلف شدن هستیم؛ ولی به خاطر نداشتن قاشق و چنگال دست به غذا نمی‌زنیم. در چنین شرایطی قاشق و چنگال چیزی تجملی به نظر می‌رسد و اگر قصد خودکشی نداشته باشیم، احتمالاً با دست به غذا هجوم می‌بریم. (حتی بدون آنکه از ترس کرونا دست‌هایمان را شسته…
