زنی تنها وارد کافه شد. در گوشۀ دنجی نشست. یک کتاب با چند برگۀ سفید روی میز گذاشت. قهوه با شکر کم سفارش داد و سرگرم شد. گاهی می‌خواند و گاهی می‌نوشت. بین خواندن و نوشتن، گاهی هم جرعه‌ای قهوه می‌نوشید. چشم‌هایی پنهانی مراقبش بودند. چند نفری هم پچ‌پچ می‌کردند: آیا کسی که او منتظرش…
پیش‌‌حرف: یکی از علایق من یافتن استدلال‌های گوناگونی است که دربارۀ اهمیت داستان‌سرایی اقامه شده. به‌زعم من دانستن چراییِ قصه‌ورزی کمک می‌کند تا با جدیت و کیفیت بیشتری قصه بگوییم. پس نوشتۀ الهام‌بخشی از زنده‌یاد محمد قاضی را با هم بخوانیم: مبارزه با طبیعت به انسان نیروی تخیل بخشیده -و نیروی تخلیل، او را به…
از بام تا شام برای خودمان قصه می‌‌بافیم.
بله، همان خودگویی‌هایی که گهگاه چنان آزاردهنده می‌شوند که برای ساکت کردن آن‌ها به هر هیاهویی پناه می‌بریم؛ اما هر تجربه‌ای بهانه‌ای‌ست برای ساختن قصه‌ای تازه‌تر و روایتی دیگر تا به‌واسطۀ آن به خواب برویم یا بیدار شویم…
