تلخی نوشتن را زمانی می‌چشی که می‌بینی روی کاغذ آن آدم جالبی که خیال می‌کردی، نیستی.
نوشتن، سوزن خوبی برای ترکاندن بادکنک جهل و توهم آدم‌های پرمدعاست. فقط کافی است قلم دست بگیری و بفهمی تمام آن حرف‌های شفاهی فریبنده‌ات، روی کاغذ جز مشتی مهمل بی‌سر و ته و سطحی نیستند…
تنها زیستن، محتاج کمیاب‌ترین شهامت‌هاست. چه بسیارند کسانی که حاضرند با دشمن خونی خود در میدان کارزار روبرو شوند، اما از روبرو شدن با خود در خلوت بی‌اغیار هراس دارند…
هر از گاهی که لباس متفاوتی می‌پوشم ایده‌های تازه‌ای را برای نوشتن پیدا می‌کنم…
چند روز پیش از یاور مشیرفر عزیز پرسیدم که یک روز ایده آل از نظر او چه مشخصاتی اشاره کرد، او به نکات جالبی اشاره کرد(+) در پایان متنش ضرب المثل ترکی جالبی را نوشت که در زیر برایتان نقل می‌کنم: «دلی‌یه هر گون بایرام‌دی» یعنی برای آدم دیوانه هر روز عید است! برای من…
۱ طی سال های اخیر بارها تلاش کرده‌ام تا به جمع سحرخیزها بپیوندم، به جمع آنهایی که ساعت ۴ یا ۵ صبح بیدار می شوند و پیش از طلوع خورشید کارشان را آغاز می کنند؛ مثل نویسنده‌ی مورد علاقه‌ام هاروکی موراکامی و بسیاری از دیگر هنرمندان و کارآفرین ها. اما هر بار شکست می خوردم…
پیش‌نوشت: تلاش به منظور داشتن برنامه ای عملی و پایدار برای نظم شخصی را به اخذ بالاترین مدارک تحصیلی ترجیح می‌دهم؛ دوست دارم وقتم را به جای تلف کردن در دانشگاه برای رشد شخصی‌ام صرف کنم. گزارشی از یک عادت: –از ابتدای سال جاری تخته وایت بردی را نصب کردم روی دیوار اتاقم تا هر روز جلوی چشمم…
فکر می‌کنم از احمد حلت یاد گرفتم که «دیدی گفتم» را هرگز به زبان نیاورم. اتفاق‌های مثبتی هم افتاد . دیدی گفتم جمله‌ای ضد رابطه است. جاهایی زیادی بوده که از فرط گفتن دیدی گفتم در حال انفجار بوده‌ام، اما نگفته‌ام. چه خوب می‌شود اگر به حذف دیدی گفتم از دامنه‌ی جملاتمان را جدی‌تر بگیریم:…
پیش نوشت: راستش مدت‌هاست که مجله ۲۴ را نخریده ام و تنها زمانی این مجله را تهیه می‌کردم که یادداشتی از سعید عقیقی در آن منتشر شده بود.داشتم یکی از شماره‌های قبلی مجله ۲۴ را ورق می‌زدم که که به تکه ای از مصاحبه‌ی ایتان هاوک رسیدم که خیلی وقت بود در ذهنم مانده بود.گفتم اینجا…
پیش‌نوشت: خواندن مقاله‌های لیستی را دوست دارم. نوشتن در قالب ده فرمان همیشه رایج بوده است. و چندین کتاب هم با همین عنوان در حوزه‌های مثل تکنولوژی، مدیریت، نویسندگی و.. وجود دارد. ده فرمان زیر را چند وقت پیش برای پسر‌دایی نوجوانم نوشتم.البته متن را برایش او نفرستادم چون فکر نمی‌کنم پند و موعظه روی…
بهمن فرسی در رمان بی نظیر شب یک شب دو می نویسد: “…اصلا بگذار خیال‌ها را راحت کنم، ادبیات واقعی و صمیمانه دفترچه‌های خاطرات هستند که کرورها در نهانخانه‌های آدم‌ها حفاظت می‌شوند و هرگز برای سراسر خوانده شدن به کسی عرضه نمی‌شوند. ادبیات واقعی همین نامه‌ها هستند که در لحظه زاده می شوند و می‌میرند.“…
