می‌خواهم از حرکت بی‌پایان خودم در قلمرو آموختن برایت بگویم.
مطالعه می‌کنم، مانند ماهیگیری سیری‌ناپذیر.
کلمات جدید را یادداشت می‌کنم، آن‌ها را به دوستانم تبدیل می‌کنم و با آن‌ها وقت می‌گذرانم…
با توجه درخواست‌های مکرر و مدوام شما برای ارائه تمرین‌هایی برای نوشتن و افزایش دایرۀ لغات، از امروز سعی می‌کنم هر روز کلمات و عبارتی را برای تمرین کلمه‌برداری منتشر کنم. اگر با تمرین کلمه‌برداری آشنا نیستید…
من اسم اکبر رادی را به عنوان یکی از پنح نمایشنامه‌نویس شاخص تاریخ تئاتر ایران، در کنار بهمن فرسی و غلامحسین ساعدی و بهرام بیضایی و عباس نعلبندیان در ذهنم داشتم. اما نمی‌دانم چرا…
از ناپایداری این دَمِ دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و ازخودبی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟ در تاریکی سالن و گریزِ پی‌درپی تصویر بر پردۀ سینما می‌دیدم که…
هایدگر می‌گوید: «انسان در خانۀ زبان زندگی می‌کند.» میزان درک و فهم هر انسانی از جهان هستی، برابر با دامنۀ واژگان او افزایش می‌یابد. برای نویسنده که اصلی‌ترین ابزار کارش واژه است؛ افزایش دایره لغات، اولویتی همیشگی به نظر می‌رسد. نوشتن و تولید محتوا، خصوصاً خوب و موثر نوشتن بدونِ تسلط کلامی بالا تقریباً محال…
وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد…
در رابطۀ با این امکانات زبانی است که می‌فهمیم ما فارسی‌زبان‌ها چقدر تنبلیم. تمام واژه‌هایی که ما فکر می‌کنیم نداریم همه در فرهنگ معین وجود دارد، ولی شما بخواهید یک متن فلسفی یا ادبی یا روان‌شناسی را ترجمه کنید بیچاره می‌شوید. نه برای آن‌که لغت نیست، لغت هست، لغت را نمی‌شناسیم. چون با آن کار نکرده‌ایم…
