برچسب: یادداشت روز

۱ ار امروز توی اینستاگرام تقریباً هر روز یک لایو اجرا می‌کنم. ۲ از گربگی‌ها: ۳ محمد عباسی‌فرد دربارۀ یکی از بهترین‌ کتاب‌های جولیا کامرون نوشته: کتاب حق نوشتن را باید خواند؛ یک مرتبه نه، چندین‌بار ۴ امروز جلسه اول دورۀ دوازدهم کلاس ماه نویسندگی برگزار شد. شگفتی یعنی بودن در جمع مشتاقان نوشتن. باید لیاقت…

۱ من با نوشتن از کتاب‌ها محافظت می‌کنم من برای خودم کم جریمه تعیین نکرده‌ام. زمانی از پاره کردن ده هزار تومانی برای سحرخیزی گفته بودم. و دوره‌هایی هم بوده که برای به روزرسانی وبلاگ جریمه‌های مالی گذاشته‌ام، به دوستانم اطلاع داده‌ام و حتی کار به پرداخت جریمه هم کشیده است. باری، بعضی روزها به…

شبکه‌های اجتماعی ذهن را مفت و بی‌ثمر خسته می‌کنند. وگرنه خسته شدن ذهن عیبی ندارد. گاهی همین خستگی است که جرقۀ ایده‌های خلاقانه را می‌زند. اما ذهنی که در توییتر و اینستاگرام و باقی خسته‌کنندگان تحلیل می‌رود، پلاسیده‌تر از آن است که امیدی به طراوتش باشد…

هر چقدر بیشتر از نوشتن دور می‌افتیم، نوشتن سخت‌تر می‌شود. دو سه روز که از عادت روزانه‌مان دور شویم، انگار برای بازگشت دوباره به آغوش نوشتن پر از شرم و خجالت می‌شویم…

دشوارست بتوان گفت ناپختگی، بیشتر

در نگارشِ ظهور می‌کند یا در بد داوری کردن؛

اما، از این دو، اثری که بسبب نقص انشاء

ایجاد ملال کند از نقدی که درک ما را گمراه سازد کم زیان‌تر است…

من فکر می‌‌کنم راز نهایی هر موفقیتی «سماجت» است؛ سماجت در تمام ابعاد.
هر وقت که کُند پیش می‌روم یا کارها با آن کیفیتی که می‌خواهم پیش نمی‌روند، می‌فهمم که یک جای قوۀ سماجتم(!) می‌لنگد…

چند جملۀ زیر را از کتاب کوچک «زندگی کن، یاد بگیر و آن را دیگران بسپار» نقل کرده‌ام. در این کتاب جسکون براون به سراغ اقشار مختلف ایالات متحده رفته و از آن‌ها خواسته تا چکیدۀ چیزی که طی سال‌های زندگی‌شان آموخته‌اند در یک جمله بیان کنند…

اما بسیار نوشتنْ نقاب و حجاب صاحبِ خامه را کنار می‌زند. نویسنده را عریان می‌کند و به بکرترین نقطه‌های ذهن و ضمیر او راه می‌برد. نوشتۀ‌ راستین حاصل چنین فرآیندی‌ست…

هر چقدر دربارۀ اهمیت پیاده‌روی بگویم کم گفته‌ام.

چند پیش جمله‌ای خواندنم که گویندۀ آن یادم نیست:

پیاده‌روی هرگز وقت اتلاف وقت نیست.