انتشار ویدیو در یوتیوب را دوباره شروع کردم. اگر عضو کانال یوتیوب مدرسه نویسندگی بشوید در جریان انتشار ویدیوهای بعدی هم قرار خواهید گرفت. اما دربارۀ موضوع این ویدیو: خلق معنا با نوشتن. شاید یگانه دلیلی که تمام بهانه‌های من برای ننوشتن را کنار می‌زند همین باشد. معنای زندگی‌‌ام را با کلماتی می‌سازم که خودم…
آیا برای شما هم پیش آمده که از کلمات خودتان خسته شوید؟ حس کنید فکر و ایدۀ خوبی دارید، اما به کار گرفتن همان کلمات همیشگی، ایده را از چشمتان بیندازد؟ یا حس کنید داستان شما به کرورها کلمۀ تکراری آلوده‌شده و ازدست‌رفته؟
اگر واژه‌ها ثروتند، پس چه بهتر که برای اندوختن آن‌ها بکوشیم و در خرج کردن هم اقتصاد کلام را رعایت کنیم.
با ثروت پنداشتن واژه‌ها، آیا می‌توانیم به بخشیدن واژه‌ها فکر کنیم؟
اما چگونه می‌توانیم واژه‌ها را ببخشیم؟
جرج برناد شاو زمانی گفته بود: کلمات بر جهان حکومت می‌کنند.
واژه‌ها فقط مایۀ کار سخنران‌ها و نویسنده‌ها نیستند. ما مثل ماهی در تنگ واژه‌ها غوطه‌وریم. ما با کلمات حس می‌کنیم، فکر می‌کنیم و عمل می‌کنیم…
بروتوس با گفتن «فضیلت، تو واژه‌ای بیش نیستی.» خودش را کشت.
من و شما که کار کلمه می‌کنیم ممکن است در توهم فهم واژه‌ها گرفتار شویم.
مشت ما وقتی باز میشود که در نوشتن و پرداختن تصاویری تازه از چیزها آچمز می‌شویم. در واقع بسیاری از چیزها برای ما کلمه‌ای بیش نیستند.
فکر کردن به کلمات و حساس بودن روی کلماتی که انتخاب می‌کنیم و به کار می‌‌بریم، هم تصویر ما را در ذهن دیگران بهبود می‌بخشد و هم کمک می‌کند دقیق‌تر فکر کنیم. همچنین وسواس روی کلمات باعث میشود اظهارنظرها و موضع‌گیری‌های ما کندتر و حساب‌شده‌تر شود و درنهایت دیگران ارزیابی بهتری از ما داشته باشند…
جملات قصار زیادی با این مضمون گفتهشده که یک تصویر خوب از هزار کلمه ارزشمندتر است…
دقیقاً نمی‌دانم از کی، ولی از نقطه‌ای به بعد حس کردم اگر قصد زنده ماندن و ادامۀ زندگی را دارم باید نسبتم با واژه‌ها را به شکل جدی بازبینی کنم…
«عبارت» یعنی مجموع الفاظ و کلمات بدون فعل. مثل «سایت مهارتهای نویسندگی»
…
تکۀ زیر از گفتههای کلیدی و مهم احمد شاملو است که برای من بسیار آموزنده و ارزشمند بود و تصمیم گرفتم تا آن را با شما به اشتراک بگذارم…
