این روزها مشغول مراحل نهایی آماده کردن کتاب جدیدم هستم. عادت دارم بین کارها، برای استراحت سراغ کتاب‌های کم‌تر ورق‌خورده‌ام بروم. داشتم کتاب قمار نوشتن را ورق می‌زدم که چشمم خورد به گفتۀ امیل سیوران؛ دیدم تمام چیزی است که می‌توانم دربارۀ کتابم بگویم: «به نظر من، هر کتابی باید بدون فکر کردن به دیگران…
شروع نوشتن حتی از خوردن ماکارانی هم سخت‌تر است. البته شاید شما ماکارانی دوست داشته باشید، پس احتمالا نوشتن را مثل آب خوردن شروع می‌کنید. بسیار خب، حالا می‌بینید که حتی حرف زدن دربارۀ ماکارانی باعث شد من هم نوشتن را راحت‌تر شروع کنم. پس آیا بهتر نیست کمی دربارۀ ماکارانی بنویسم؟ نه، گمان می‌کنم…
وبگاه من در جست‌وجوی یافتن پاسخ مناسب این سوال متولد شد: «چگونه می‌توان بهتر و مؤثرتر نوشت؟»
حالیا بعد از چهار سال و اندی، و نوشتن بیش از هزار نوشته و دریافت هزارها کامنت، کماکان از پرداختن به این مسئله لذت می‌برم.
این نقشۀ راه را برای دوستی تنظیم کرده‌ام که تازه به این خانه آمده، یا دوست قدیمی‌تری که مایل است مرور منسجم‌تری بر مطالب گذشته داشته باشد…
دو سه سال پیش جایی خواندم که کلود مایرون. بریستول پیش‌نویس کتاب جادوی باور را طی ۵ ساعته نوشته؛ همین نکته کافی بود تا این وسوسه رهایم نکند: نوشتن کتاب در ۱ روز…
یک کتاب باید دیدی ابتکاری و رویکرد یا نقطه‌نظری جدید داشته باشد. باید اساساً به دانستی‌های یک رسته بیفزاید. باید رشدی منطقی و استدلالی بی‌نظیر را به روشی مجذوب‌کننده، ارائه دهد. و یک کتاب باید دارای خواننده باشد…
به درخواست شما از اصول نوشتن کتاب می‌گویم.
با این سؤال شروع می‌کنم که اصلاً چرا در عصر فراگیر شدن محتوای الکترونیکی باید همچنان کتاب بنویسیم و این کار چه لزومی دارد.
در ادامه به این می‌پردازم که کتاب‌نویسی چرا مهم است. یک جنبۀ این اهمیت به این دلیل است که نفس نوشتن کتاب، به خاطر ویژگی‌های خاص این قالب، ما را در مسیر بهتر و دقیق‌تر و عمیق‌تر اندیشیدن قرار می‌دهد…
اولین کتاب منتشر شدۀ یک نویسنده لزوماً بنا نیست اولین کتاب نوشته شدۀ او باشد. همان‌طور که اولین تابلوی یک نقاش قرار نیست در اولین نمایشگاهش نمایش داده شود…
این عنوان کتابی بود که توی خواب دیدم، کتاب پشت ویترین کتاب‌فروشی شلوغی در یک پاساژ بود. پاساژی که سال‌ها قبل در بیداری گذرم به آن افتاده بود، مرکز فروش لوازم کامپیوتری کجا و کاغذ و کتاب کجا…
