زهرا قاسمی زیر مطلب «چگونه نویسنده شویم» نوشته: «وبلاگ‌نویسی واقعا یه موجود زنده‌ست. مثل بچه‌ی آدم می‌مونه. باید به فکرش بود و هر چی بزرگتر میشه توجه و نیازهاش بیشتر و بزرگتر میشه. این رو دربارهٔ وبلاگ خودم احساس می‌کنم. تا اینجا که کوچیک بود خوش خوشونم بوده، ولی بازی تازه داره شروع میشه.» استعارۀ…
«شاد بودن کافی نیست» عنوان کتابی است که نشر میلکان به‌تازگی از مارک منسن چاپ کرده. در یکی از جستارهای کتاب که اندرزنامه‌ای برای کارآفرینان مشتاق است می‌خوانیم: «برای پول‌درآوردن وبلاگ ننویسید. به خاطر عشق به نویسندگی وبلاگ بنویسید. برای به‌اشتراک گذاشتن علایقتان با دیگران وبلاگ بنویسید. اما برای پول‌درآوردن این کار را نکنید. هر…
سیاوش عزیز امیدوارم خوب و خوش باشی. بروم سر اصل مطلب. ماجرا از این قرار است که از هر طرف که می‌روم باز به وبلاگ‌نویسی می‌رسم. انگار ایده‌ها و نوشته‌هایم فقط وبلاگ را خانۀ خودشان می‌دانند. هر جای دیگری جز وبلاگ غریبه است. کتاب، مجله، شبکه‌های اجتماعی و… جالب‌اند؛ اما من وبلاگ را بیشتر می‌پسندم….
من پَر خواهم کشید و به شیوۀ صبح از گلوی خشک این شب تیره گذر خواهم کرد -یارمحمد اسدپور حق داریم ناامید باشیم، بی‌گمان کفۀ مصائب در ترازوی این روزهای ما سنگین‌تر است. اما چه باید کرد؟ این سوالی‌ست که بارها و بارها از خودم پرسیده‌ام. و هر بار به یک پاسخ رسیده‌ام: کار. شاید…
توی مطلب «پارل انگیزه» از این گفته بودم که چیدن برخی قطعات مختلف در کنار هم، برای حفظ و افزایش انگیزه مفید است. فرضاً اگر قصد آموختن تولید محتوا داریم، ساختن پازلی از مطالب گوناگونی که الهام‌بخش ما هستند می‌تواند…
آنچه در ادامه می‌خوانید گزیدۀ نکاتی است که من طی سالیان گذشته در مطالب و سخنرانی‌های مختلف گفته‌ام؛ البته نکات جدیدی هم به آن اضافه شده است…
وبلاگ‌نویسی یکی از بهترین راه‌های یک‌کاسه کردن آموخته‌هاست. مثلاً جمله‌ای می‌خوانی ایدۀ مطلبی در ذهنت جرقه می‌زند؛ حین نوشتن ناگهان می‌بینی که مثل مراسم احضار ارواح هر چیز موافق و مخالفی که دربارۀ آن موضوع می‌دانی پیش چشمت ظاهر می‌شود؛ همین فرآیند کمک می‌کند تا…
با خودم فکر می‌کنم و می‌بینم زیباترین و دلگرم‌کننده‌ترین دلیل موندن و زندگی کردن در ایران داشتن دوستان خوب و شناختن بعضی آدم‌ها و معاصر بودن با اون‌هاست. در ستون «این آدم‌های دوست‌داشتنی» دربارۀ این آدم‌ها می‌نویسم…
من تقریباً تمام مطالب وبلاگ بابک یزدی رو خوندم. به نظرم واقعاً برای نوشتن هر مطلب خیلی جدی وقت می‌ذاره و این از عمق فکریِ نوشته‌هاش معلومه. بابک دقیق و خوب میخونه، و دقیق و خوب می‌نویسه…
با خودم فکر می‌کنم و می‌بینم زیباترین و دلگرم‌کننده‌ترین دلیل موندن و زندگی کردن در ایران داشتن دوستان خوب و شناختن بعضی آدم‌ها و معاصر بودن با اون‌هاست. بخش تازۀ «این آدم‌های دوست‌داشتنی» رو با این هدف راه میندازم…
