دیشب توی لایو با نقل این حرف مجید نفیسی از اهمیت نوشتن برای مخاطبی مشخص گفتم: هر نویسنده، خواننده‌ای درون خود دارد که نه‌تنها به او گوش می‌دهد بلکه با او حرف می‌زند و حتی گاهی چون همبازی خیالی کودکان، صاحب نام است. وقتی که با خود خلوت می‌کنم و از این وحشت ندارم که…
نوشتن، برای این‌که در دیگران اثر کند، طریقه‌ها دارد والا فریاد بی‌هوده و نفس زیاد زدن است. هیچ شکارچی بدون نشانه رفتن و بدون مواد، وسائل و شرایط لازمه صید نمی‌کند. صید دل‌ها کم از صید بز کوهی و مرغ وحشی نیست…
به آن نشانی که داده بودید آن جوان پیش من آمد. شعرهایش را برای من خواند. خیلی زیاد، نزدیک بود سرم بترکد. این قدر فکر نکرد دری که به روی کم‌تر کسی باز می‌شود…
همیشه برای کسانی که تمرین تولید محتوا را با اینستاگرام شروع می‌کنند نگران می‌شوم.
بازخوردهای شتابزدۀ اغلب مخاطبان اینستاگرام سمی است که می‌تواند هر ذهن تازه‌کاری از مسیر مهارت و خلاقیت منحرف کند…
شاید بزرگ‌ترین ترس زندگی من هم همین باشد؛ روزی که آگاهانه تصمیم بگیرم شاعر شوم…
