پیشنهاد مطالعه: برای خرداد ۹۹
داشتن سبد متنوعی از کتاب‌ها یکی از چیزهایی است که به ذهن نویسنده طراوت و تازگی می‌بخشد. قبلاً در یادداشت «چرا عاشق نوشتن می‌شویم؟» نوشته بودم:
ما انسان‌ها شیفتۀ تنوع و آزمودن چیزهای تازه‌ایم…
دوست دارم اینجوری ویدیو ضبط کنم
در این ولاگ روزانه از ضبط ویدیو، کار کردن، خواندن و نوشتن گفته‌ام. از عناوین مطرح شده در این ولاگ: شیوۀ موردعلاقۀ من برای ضبط ویدیو حکایت پدر و پسران، اهمیت پیش‌قدم بودن رونویسی و کاغذهای خوشمزۀ ساندویچ! کتاب‌های کنار تختم و عادت کتابخوانی من قسمت‌های قبلی ولاگ روزانۀ شاهین کلانتری: تولید محتوا و…
یادگیری مجنون وار | شیوه‌ای برای یادگیری عمیق و ماندگار
در این ولاگ از موضوعی حرف زده‌ام که گمان می‌کنم بخشی از بهترین اتفاقات زندگی مرا رقم زده است.
از عناوین این مطرح شده در این ولاگ:
ماجرای کودکی من، از قوطی کبریت تا کاریکاتور
دربارۀ یک نویسندۀ پرکار و بزرگ
جستجویی که الهام‌بخش است
متفکران بزرگی که نمی‌شناسیم
ریزنوشته‌ها | ما از واژه‌ها ساخته شده‌ایم
«ریزنوشته» عنوان دستۀ مطالبی است که من توی کانال تلگرام مدرسه نویسندگی منتشر می‌کنم. در ریزنوشته‌ها نویسندگان دیگر نیز می‌نویسند. اما من اینجا به نقل ارتکابات شتابزدۀ خودم اکتفا می‌کنم…
رادیو نویسندگی: پادزهر عمر کوتاه ما
در این قسمت از پادکست رادیو نویسندگی می‌شنوید: ۱ موضوع مهمی که بهتر است به آن توجه کنیم چه هنر و مهارتی دست از سر شما بر نمی‌دارد؟ شعله‌ور کردن دوبارۀ اشتیاق داستان من و ادبیات داستانی ۲ معرفی کتاب دربارۀ چخوف و دنیایی که او برایمان می‌سازد اهمیت ترجمه‌های تازه از آثار مهم ادبیات…
لعنت بر پدر و مادر کسی که این‌کتاب‌ها را نخواند
به‌غیراز کسب دانش، هیچ راهبردی برای رسیدن به موفقیت‌های قابل‌توجه وجود ندارد.
با بررسی موفقیت‌های بسیاری از افراد و جوامع توسعه‌یافته صحت این موضوع اثبات می‌شود.
کسب دانش، با فرهنگ مکتوب گره خورده؛ و بنابراین هرگز نمی‌توانیم به بهانۀ…
در جستجوی زمانی برای خواندن همۀ کتاب‌ها
حتی اگر معتاد شبکه‌های اجتماعی نباشید، با حذف آن‌ها، توجه و تمرکز شما چند برابر می‌شود.
ممکن است میانگین حضور روزانۀ ما در اینستاگرام کم‌تر از نیم ساعت در روز باشد؛ اما درگیری ذهنی حضور در این برنامه و خستگی حاصل از آن چند برابر زمان مصرف از ما انرژی می‌گیرد…
نوشتن چگونه ما را کتابخوان‌تر می‌کند؟
اگر بنویسی نمی‌توانی نخوانی. تو می‌توانی ده تا کتاب را برداری و بخوانی و کاری هم به نوشتن نداشته باشی. بروی بانک، بروی اداره و کارهایت را انجام بدهی. بعد هم وقتی که حالش را داری، وقتش را پیدا میکنی، ادبیات را دوست داری. خوشت می‌آید و می‌نشینی و کتاب می‌خوانی! ولی اگر بخواهی بنویسی…
غمِ خود را اگر در دل نگه داری…
هرگز تلاش نکرده‌ام که روی کسی اعمال نفوذ کنم و همیشه این باور را داشته‌ام که هر کس باید همان‌طور که می‌تواند بنویسد و زبان خودش را داشته باشد. برای همین هم دوست ندارم دست‌نوشته‌های جوانان تازه‌کار را بخوانم و به هیچ‌کس توصیه‌های ادبی بکنم…
نویسنده فقط با کلمه سروکار دارد
ولی یک نویسنده اگر دغدغۀ نثر نداشته باشد پس دغدغۀ چه‌چیز را داشته باشد؟ تنها وسیله‌ای که ما در داستان‌نویسی داریم کلمه است. فکر را اگر در کلمه و با کلمه بیان نکنیم پس با چه‌چیز بیان کنیم؟ و آن کلمه اگر ناب نباشد…