شعر عاشقانه، شعری است که شاعر عاشق پس از گفته شدن شعر، بدان بدیدۀ حسرت و حسادت می‌نگرد. یعنی با خود می‌گوید: چرا این کلمات، این هم به معشوق نزدیک‌ترند و من نیستم؟ این شاید مصیبت هر شاعر عاشق باشد، چرا که پس از گفته شدن شعر، او می‌بیند که…
اگر شهرزاد قصه‌گو از ترس جدا شدن سر از تنش مجبور بود هزار و یک شب قصه ببافد، بیاید خودمان را شهرزادی تصور کنیم که اگر هر روز مطالعه نکند، جان خودش و حتی دیگران به خطر می‌اندازد…
وب و موبایل، خواه‌ناخواه همۀ ما را تندخوان‌تر کرده. پریدن جای خواندن را گرفته و تأثیر این شتاب‌زدگی از اغلب افاضات اینترنتی ما پیداست. ما نقل می‌کنیم پیش از آنکه بخوانیم و نظر می‌دهیم پیش از آنکه فکر کنیم!
تمایز را می‌توان نتیجۀ انجام کارهایی دانست که عموم افراد یا به آن واقف نیستند، یا آن‌قدر دشوار به نظر می‌رسد که سراغ آن را نمی‌گیرند.
در عوض مثلاً تحصیلات دانشگاهی را می‌بینیم که اساساً بر مبنای…
تصور غالب ما از زادن و زیستن در این سرزمین، شکل سُر خوردن از زهدان به بنبست است.
کابوس بنبست چنان در وجود ما ریشه دوانده که یکی از بزرگ‌ترین اهداف همیشگی اغلب ما گریختن به گوشۀ دیگری از زمین است.
اما باور بنبست را چگونه می‌توان تغییر داد؟ آیا باید بنبست را پذیرفت و در آن پوسید یا گریخت و به حال بن‌بستیان گریست؟
وقتی برای اولین بار یک کتاب را می‌خوانی، پنداری چمدانت را بسته‌ای تا با کتابی که حالا تبدیل به نقشه شده پا در مسیر سرزمین تازه‌ای بگذاری.
اگر کتاب را یک نقشه ببینی می‌فهمی که برای مسیریابی مجبوری بارها و بارها آن را مرور کنی…
روزانه پیام‌های متعددی دریافت می‌کنم تا دربارۀ انواع مختلفی از مطالب بازخورد بدهم، از شعر و داستان کوتاه تا یادداشت و مقاله؛ و طبعاً فرصت پاسخگویی به همۀ این پیام‌ها را پیدا نمی‌کنم.
نکته‌ای که در این یادداشت می‌خواهم بگویم، از جایگاه یک شیفتۀ یادگیریِ نوشتن است، نه کسی که مطالب زیادی را برای اظهارنظر دریافت می‌کند.
من تلاش برای بازخورد گرفتن را…
حتماً شما هم این جملۀ کلیشه‌ای را شنیده‌اید:
شانس غالباً سراغ کسانی می‌رود که خودشان را برای آن آماده کرده‌اند.
ریچارد وایزمن که به عنوان روانشناس شانس شهرتی جهانی به‌هم‌زده می‌گوید:
تحقیقات من نشان داده، هر کسی این امکان را دارد تا حدی شانس خود را افزایش دهد. افراد بدشانس می‌توانند..
ناامیدی از نوشتن بدک هم نیست. تصور کنید اگر میلیون‌ها شیفتۀ نویسندگی ناامید نمی‌شدند و بر حجم نوشتجات عالم می‌افزودند الآن چه اوضاع پریشان‌تری داشتیم!
فکر می‌کنم ما به سه دلیل عمده قید نوشتن و نویسندگی را می‌زنیم و به عبارتی به مرحلۀ رهایی‌بخش(!) «گور پدر نویسندگی» می‌رسیم…
صدها کتاب ارزشمند کتابخانۀ من کتاب‌هایی هستند که اتفاقی به چنگم آمده‌اند؛ و بعضی از این کتاب‌ها آن‌قدر در زندگی من تأثیرگذار بوده‌اند که همیشه از خودم بابت افراط در کتابگردی تشکر می‌کنم!
انگار پرسه در کتابفروشی و جنب‌وجوش در میان قفسه‌ها، خون کشفِ کتاب مناسب را در مغز آدمیزاد به جریان می‌اندازد…
