بارها برایم پیش آمده که برخی از درخشان‌ترین آثار ادبی را به برخی معرفی کرده‌ام و پس از چند روز-در صورت باز کردن لای کتاب- با چنین بازخوردی مواجه شده‌ام: «وای خیلی سخت بود. نمیدونم چرا نویسنده الکی حرفشو پیچونده. حوصله‌م سر رفت. نمیشد ساده‌تر بنویسه.»
باغ همسایه قصۀ یک رمان‌نویس سرخورده است. یک تبعیدی شیلیایی که می‌خواهد از ماجرایی شش روزی که زندان بوده شاهکاری ماندگار بیافریند، اثری که خلق آن چیزی جز سرخوردگی را در پی ندارد…
گاهی خواندن یک گفتگوی کوتاه می‌تواند به‌اندازۀ یک کتاب ارزشمند مؤثر باشد، مثلاً به‌تازگی گفتگویی خواندم از عبدالله کوثری، که ایده‌های شگفت‌انگیز این گفت‌‌وگو می‌تواند مسیر نویسندگی و مطالعۀ هر کسی را تغییر بدهد.
به گمانم تسلط کامل به یک زبان خارجی مهم‌ترین مهارت یک مترجم نیست، یا به عبارتی اشراف به زبان مبدأ شرط لازم ترجمۀ خوب هست، ولی کافی نیست…
من مترجم نیستم، سودای ترجمه را هم در سر نمی‌پرورانم. اما وقتی عبدالله کوثری و عزم او در ترجمه ی رمان‌های سترگ یوسا را میبینم حیرت زده می شوم. اگر او نبود ما جنگ آخرالزمان و گفتگو در کاتدرالِ یوسا با چنین ظرافتی نداشتیم. نمی توانم از ترجمه‌های شگفت انگیز مهدی سحابی فقید به راحتی…
