می‌خواهم از حرکت بی‌پایان خودم در قلمرو آموختن برایت بگویم.
مطالعه می‌کنم، مانند ماهیگیری سیری‌ناپذیر.
کلمات جدید را یادداشت می‌کنم، آن‌ها را به دوستانم تبدیل می‌کنم و با آن‌ها وقت می‌گذرانم…
در این قسمت از رادیو نویسندگی دربارۀ دامنۀ واژگان، زبان، ایده‌یابی و چند چیزی دیگر گفته‌ام….
با توجه درخواست‌های مکرر و مدوام شما برای ارائه تمرین‌هایی برای نوشتن و افزایش دایرۀ لغات، از امروز سعی می‌کنم هر روز کلمات و عبارتی را برای تمرین کلمه‌برداری منتشر کنم. اگر با تمرین کلمه‌برداری آشنا نیستید…
واژه مثل کالاست و جامعه مثل بازار. هرکسی می‌تواند واژه‌اش را ارائه بدهد؛ ولی اول باید کالایش را خوب توزیع کند و بعد مشتری را به خرید متقاعد کند. درست مثل بازار، موفقیت واژه هم صرفاً به‌خاطر کیفیت آن نیست و عوامل زیادی در پذیرفته‌شدن و شایع‌شدن آن نقش دارند…
از ناپایداری این دَمِ دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و ازخودبی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟ در تاریکی سالن و گریزِ پی‌درپی تصویر بر پردۀ سینما می‌دیدم که…
هایدگر می‌گوید: «انسان در خانۀ زبان زندگی می‌کند.» میزان درک و فهم هر انسانی از جهان هستی، برابر با دامنۀ واژگان او افزایش می‌یابد. برای نویسنده که اصلی‌ترین ابزار کارش واژه است؛ افزایش دایره لغات، اولویتی همیشگی به نظر می‌رسد. نوشتن و تولید محتوا، خصوصاً خوب و موثر نوشتن بدونِ تسلط کلامی بالا تقریباً محال…
وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصه‌ای هم بر غصه‌هایت اضافه می‌شود. داستان قوز بالا قوز را که می‌دانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخی‌ها و تاریکی‌هایش، زیبایی‌ها و لذت‌های خودش را هم دارد…
خوب حرف زدن نیازی به کلاس فن بیان ندارد؛ گیرم کلاس فن بیان هم رفتی وقتی کلمه‌‌ای نداری چه فایده. انگار بروی گران‌ترین قاشق و چنگال ممکن را بخری اما هیچ اقدامی برای تهیه غذا نکنی و توقع سیر شدن هم داشته باشی…
