واژه مثل کالاست و جامعه مثل بازار. هرکسی می‌تواند واژه‌اش را ارائه بدهد؛ ولی اول باید کالایش را خوب توزیع کند و بعد مشتری را به خرید متقاعد کند. درست مثل بازار، موفقیت واژه هم صرفاً به‌خاطر کیفیت آن نیست و عوامل زیادی در پذیرفته‌شدن و شایع‌شدن آن نقش دارند…
از ناپایداری این دَمِ دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و ازخودبی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟ در تاریکی سالن و گریزِ پی‌درپی تصویر بر پردۀ سینما می‌دیدم که…
هایدگر می‌گوید: «انسان در خانۀ زبان زندگی می‌کند.» میزان درک و فهم هر انسانی از جهان هستی، برابر با دامنۀ واژگان او افزایش می‌یابد. برای نویسنده که اصلی‌ترین ابزار کارش واژه است؛ افزایش دایره لغات، اولویتی همیشگی به نظر می‌رسد. نوشتن، خصوصاً خوب و موثر نوشتن بدونِ تسلط کلامی بالا تقریباً محال به نظر می‌رسد….
واژههایی که در کارگاه کلمات میبینید دستاورد فرایند کلمه‌برداری هستند…
وقتی بیایی به دنیای ادبیات و نوشتن، غصهای هم بر غصههایت اضافه میشود. داستان قوز بالا قوز را که میدانید. اما مملکتِ ادبیات با همۀ تلخیها و تاریکیهایش، زیبایی‌ها و لذتهای خودش را هم دارد…
خوب حرف زدن نیازی به کلاس فن بیان ندارد؛ گیرم کلاس فن بیان هم رفتی وقتی کلمه‌‌ای نداری چه فایده. انگار بروی گران‌ترین قاشق و چنگال ممکن را بخری اما هیچ اقدامی برای تهیه غذا نکنی و توقع سیر شدن هم داشته باشی…
