از فقر و بحران‌های مالی و اقتصادی چندان نمی‌ترسم (شاید بهتر است بگویم که می‌ترسم، اما این ترس متوقفم نمی‌کند). از کودکی آموخته‌ام که در چنین اوضاع و احوالی با تمرکز روی کارهای کوچکی که از دستم برمی‌آید، حواسم را به سمتی که گمان می‌کنم بهتر و موثرتر است پرت کنم؛ حواسپرتی سازنده. درست است…
هشدار برای کبرا ۱۱ و سایر بچه‌های محله: من خودم هم کم عوضی نبوده‌ام، پس لطفاً به ریش و گیس مبارک نگیرید. من فکر می‌کنم کسی که می‌کوشد ناتوانی آدم‌ها را به آن‌ها اثبات کند، مصداق بارز یک آدم عوضی است. من بارها و بارها افرادی را دیده‌ام که به خاطر افاضات آدم‌های عوضی ذوق…
چند سالی است که با الهام از کتاب «کلمه‌ای که زندگی شما را تغییر می‌دهد» هر سال کلمه‌ای را برمی‌گزنیم تا نشان راه من برای دنبال کردن اهداف و آرزوهایم باشد…
ترس ما از انجام یک کار زمانی می‌ریزه که اون کار رو زیاد انجام بدیم.
و لذت عمیق انجام یک مهارت رو زمانی تجربه می‌کنیم که اون مهارت رو زیاد تمرین کنیم.
هزینۀ مهارت یافتن در هر مهارتی رو باید پرداخت؛ یکی از این هزینه‌ها پرکاریه…
موضوع از وقتی شروع شد که یه نقل قول از گری وی خوندم. دقیقاً هم یادم نیست چی بود! ولی حرفش این بود که:
پونصد سال دیگه هیشکی به این اهمیت نمیده که فیش حقوقی ما چقدر بوده یا چقدر درآمد داشتیم. تنها چیزی که اونا بهش توجه میکنن که اینه که…
چطوری دلت میاد یک روز از زندگیتو به هیچ و و پوچ هدر بدی؟ مگه جز اینکه که عمر کوتاه ما همین روزهای کوتاهه که مثل برق و باد میگذرن.
ساعت ۶ بعد از ظهر شده، دیگه فکر می‌کنی روز تمومه و نمیشه کار مهمی کرد؟
من کسی را نمی‌شناسم که بدون پشتکار به جایی رسیده باشد. پشتکار دستورالعمل موفقیت است. شاید این نسخه شما را تا نوک قله نبرد، اما حتماً تا نزدیکی‌های آن می‌برد…
به این نتیجه رسیدم که برای نوشتن نباید منتظر ایده بمانم، ایده‌های ارزشمند حین نوشتن آشکار می‌شوند.
به این نتیجه رسیده‌ام که خوبی و شگفتی کتاب‌ها بسیار بسیار بسیار بیشتر از چیزی است که می‌توان تصور کرد…
سال ۹۲ که مثل این روزها، بحث تحریم‌ها داغ بود- البته نه به حرارت امروز- رمانکی(داستان بلند) نوشته بودم با عنوان «عشق سال‌های تحریم». خیال می‌کردم با اسم رمان معروف مارکز -عشق سال‌های وبا- بازی بامزه‌ای کرده‌ام. البته آن نوشته هم مثل انبوه نوشته‌های من روانۀ کشوی میزم شد تا تقلا برای انتشار، حواسم را…
صاحبخانه از ساوه بلغور آورده بود، یک کیسه هم ارزانی ما کرد.
جز همین یک کیسه بلغور هیچ چیز دیگری توی خانه نداشتیم. یخچال و تمام کابینت‌های آشپزخانه خالی بود.
بلغور را آب پز کردیم…
