آیا ثروتمند شدن راحت است؟
اگر واژه‌ها ثروتند، پس چه بهتر که برای اندوختن آن‌ها بکوشیم و در خرج کردن هم اقتصاد کلام را رعایت کنیم.
با ثروت پنداشتن واژه‌ها، آیا می‌توانیم به بخشیدن واژه‌ها فکر کنیم؟
اما چگونه می‌توانیم واژه‌ها را ببخشیم؟
۳ دلیل ناامیدی از نویسندگی | احتمالاً شماره ۳ مشکل شماست
ناامیدی از نوشتن بدک هم نیست. تصور کنید اگر میلیون‌ها شیفتۀ نویسندگی ناامید نمی‌شدند و بر حجم نوشتجات عالم می‌افزودند الآن چه اوضاع پریشان‌تری داشتیم!
فکر می‌کنم ما به سه دلیل عمده قید نوشتن و نویسندگی را می‌زنیم و به عبارتی به مرحلۀ رهایی‌بخش(!) «گور پدر نویسندگی» می‌رسیم…
بخوان ببین می‌لرزاندت یا نه
حین مطالعه متوجه شدم که از واژه‌ها بیشتر لذت می‌برم؛ و قدرت تمرکزم نسبت به همین یکی دو سال پیش ده برابر شده…
مشکل ما فارسی‌زبان‌ها
در رابطۀ با این امکانات زبانی است که می‌فهمیم ما فارسی‌زبان‌ها چقدر تنبلیم. تمام واژه‌هایی که ما فکر می‌کنیم نداریم همه در فرهنگ معین وجود دارد، ولی شما بخواهید یک متن فلسفی یا ادبی یا روان‌شناسی را ترجمه کنید بیچاره می‌شوید. نه برای آن‌که لغت نیست، لغت هست، لغت را نمی‌شناسیم. چون با آن کار نکرده‌ایم…
اگر اخبار را دنبال می‌کنید…
در بخش سوم کتاب قدرت تکرار می‌خواهم از چیزهایی بگویم که تکرار می‌کنم…
از ترسِ اینکه جواب ندهی زنگ نمی‌زنم
بهمن فرسی در رمان بی نظیر شب یک شب دو می نویسد: “…اصلا بگذار خیال‌ها را راحت کنم، ادبیات واقعی و صمیمانه دفترچه‌های خاطرات هستند که کرورها در نهانخانه‌های آدم‌ها حفاظت می‌شوند و هرگز برای سراسر خوانده شدن به کسی عرضه نمی‌شوند. ادبیات واقعی همین نامه‌ها هستند که در لحظه زاده می شوند و می‌میرند.“…