نوشتن یادداشت‌های روزانه کمکمان می‌کند تا مطمئن شویم خلاقیت، ارزش‌ها، و آرمان‌هایی که از درونمان بر می‌خیزند موهبت‌هایی هستند که می‌توانیم آن‌ها را بپرورانیم و بسط دهیم. وقتی دریافتیم چطور به خودمان گوش بسپاریم، می‌توانیم با قدرت عمل کنیم، با شادی و سرور به دنیا خوشامد بگوییم، و موهبت‌هامان را با دیگران تقسیم کنیم. -باد…
پیش‌حرف: کاش نشر نی ذهن زمستانی رامین جهانبگلو را دوباره تجدید چاپ می‌کرد. ذهن زمستانی را من دو سال پیش توی یک دست دوم فروشی پیدا کردم. و بعد از آن بارها و بارها سراغش رفته‌ام. از ۱۰۷۱ گزین‌گویه‌ای که در این کتاب آمده به بسیاری از آن‌ها می‌توان بارها و بارها اندیشید و لذت…
همیشه بر این گمان بوده‌ام که خواندن و نوشتن ما را خوش شانس‌تر می‌کنند؛ چرا این دو ضمن فرصت‌سازی، چشم ما را برای دیدن برابر سایر فرصت‌های زندگی می‌گشایند. در این مقدمۀ مختصر مشخصاً می‌خواهم از رابطۀ داستان و خوش‌شانسی صحبت کنم. خواندن هر داستان مانند گام گذاشتن به جهانی تازه است. داستان در فشرده‌ترین…
من اسم اکبر رادی را به عنوان یکی از پنح نمایشنامه‌نویس شاخص تاریخ تئاتر ایران، در کنار بهمن فرسی و غلامحسین ساعدی و بهرام بیضایی و عباس نعلبندیان در ذهنم داشتم. اما نمی‌دانم چرا…
از ناپایداری این دَمِ دلپذیر اما گریزان نیست که پریشان و ازخودبی‌خود می‌شویم؛ آن‌گاه که بیماری بال‌هایش را باز می‌کند و مانند کلاغی دزد بر نهال تن می‌نشیند؟ در تاریکی سالن و گریزِ پی‌درپی تصویر بر پردۀ سینما می‌دیدم که…
به گمانم زمستان سال ۹۳ بود که خیلی اتفاقی گوشۀ یکی از قفسه‌های کتابفروشی جیحون کتاب لاغری پیدا کردم که بعد از آن چند تا چند وقت با خودم تکرار می‌کردم: اگر این کتاب را نمی‌خواندم ۷۵ درصد از عمرم بر فنا بود!
بعضی از بند‌های آیین خوش‌بینی برایم بی‌نهایت جذاب و قابل‌تأمل هستند. تصمیم گرفتم این متن الهام‌بخش و زیبا را با شما به اشتراک بگذارم…
نوشته‌های انصاری را بیشتر در قالب گزین‌گویه و گزاره‌های انتزاعی‌اند. تسلط کلامی، دامنۀ واژگانی گسنرده و نگرش زیبا به اندیشه و آموختن را از مهم‌ترین شاخصه‌های آثار هرمز انصاری است…
نویسنده‌ای می‌خواهد دربارۀ موضوعی که نسبت به آن بی‌‌تفاوت هم نیست، داستانی بنویسد. چون احساس‌‌هایی به نفع یا بر ضد آن دارد. موضوعی که نویسنده راجع به آن می‌خواهد بنویسد، حتماً مربوط به اجتماع و آدم‌های دوروبر او هستند. حالا اگر نویسنده بیاید و موضوعی را که می‌خواهد بنویسد، به آدم‌ها بدهد، حتماً عده‌ای بدشان می‌آید و عده‌ای هم خوششان می‌آید. به‌این‌ترتیب آن‌ها بدون آن‌که به اصل مسئله توجه کنند، فوری شروع به قضاوت کردن و نتیجه گرفتن می‌کنند…
امید مخرب است. امید به نپذیرفتِن ” آنچه اکنون هست” نیازمند است؛ چون امید نیازمندِ این است که چیزی معیوب باشد. امید نیازمندِ این است که ما بخشی از خودمان یا بخشی از جهان را انکار کنیم و از آن دست بکشیم. امید نیازمندِ این است که ضد چیزی باشیم…
