دسته: شاعرانه‌ها

با چشم‌های خواب‌آلود به این فکر می‌کردم که آغاز با یک عبارت خاص و مکرر کردن آن، ریتم می‌سازد و به ذهن انسجام می‌دهد؛ همین فرم را در شکل دادن به مایۀ اول خیلی نوشته‌ها می‌توان به کار برد…

شاید بزرگ‌ترین ترس زندگی من هم همین باشد؛ روزی که آگاهانه تصمیم بگیرم شاعر شوم…

حرف از سهل ممتنع شد، استاد بزرگ و عزیزی  از سعدی مثال آورد و گفت با این بیت می‌توان عمری زندگی کرد، بیت شگفت انگیزی که با دو”تمنا” و سه” دوست” ساخته شده: گویند تمنایی از دوست بکن سعدی جز دوست نخواهم کرد از دوست تمنایی از آن روز تا به حال با این بیت…

پیش‌نوشت: قصه‌ی زیر بخشی از فیلم یک روز به اندازه‌ی ابدیتِ  تئو آنگلوپولوس فقید است. این فیلم با فضا‌سازی شاعرانه وسبک استادانه‌‌ی آنگلوپولوس یکی از چند فیلم محبوب من است که هر از گاهی با تماشای دوباره‌ی آن جان تازه‌ای میگیرم.چند پاراگراف زیر را از زیرنویس فیلم پیاده کرده‌ام.امیدوارم شما هم داستان شاعری که کلمه ها را می‌خرید،…