تولید محتوا دربارۀ چیزهای مفید یا مفیدتر؟
اگر بخواهیم به محتوایی متمایز فکر کنیم راهی جز تولید محتوای مفیدتر نداریم. محتوایی که رابطۀ خلق محتوا و مخاطب را به لایههای عمیقتری میبرد…
اگر بخواهیم به محتوایی متمایز فکر کنیم راهی جز تولید محتوای مفیدتر نداریم. محتوایی که رابطۀ خلق محتوا و مخاطب را به لایههای عمیقتری میبرد…
ما نمینویسم چون خلاق هستیم، ما مینویسم تا خلاق بشویم…
قبول؛ نوشتن و منتشر کردن، در خیلی از مواقع نفرتانگیز به نظر میرسد. چون دقت و تمرکز میخواهد. اما باید دانست که بدون سوخت مکتوب، موتور محتوا روشن نمیشود و از صوت و ویدیوی ما هم چیزی جز خرخر و ناله به گوش نخواهد رسید…
یک جمله مینویسیم، ذوق تمام وجودمان را میگیرد، جختی میپریم توی اینستاگرام، جمله را که گذاشتیم، خواهناخواآگاه ده تا چیز دیگر را هم میبینم و سر بلند میکنیم میبینیم نیم ساعت گذشته و هیچدرهیچ.
به خاطر همین است که…
دامِ جالبنویسی؟ اصلاً مگر هدف ما نوشتن مطالب جالب نیست؟
لغتنامه دهخدا در تعریف جالب میگوید:
کشنده و جلبکننده.
پس مطلب جالب احتمالاً چیزی است که مخاطب را میکشاند سمت خودش…
وقتی از رنگآمیزی محتوا صحبت میکنیم، معماری جملات معمولاً کماهمیتتر از حد لازم در نظر گرفته میشود. در صورتی در اولین ملاقات خواننده با متن، این جملات هستند که موفقیت یا شکست رابطه را تضمین میکنند…
«دربارۀ چه موضوعی بنویسم که پول توش باشه؟»
«واسه فلان موضوع کسی پول خرج نمیکنه»
«فکر نکنم این موضوع تو ایران جواب بده.»
جملات بالا و حرفهایی شبیه به آن دغدغۀ ۹۹ درصد از افرادی است که قصد ورود به دنیای محتوا و فعالیت در اینترنت را دارند…
ایدۀ کلیدی این یادداشت دربارۀ موضوعی است که به نظرم تفاوت اصلی بین نویسندۀ حرفهای و نویسندۀ میانحال را رقم میزند.
ما تصور میکنیم بعد از یادگیری مبادی نویسندگی، (نکات ویرایشی، جملهنویسی و بهترنویسی) فن نوشتن را گرفتهایم و فقط میماند پیدا کردن موضوع خوب و تازه…
خب، مزایای وبلاگنویسی را تا حدی روشن کردیم. اما چرا وبلاگنویسی روز به روز سختتر میشود. طوری که فضای وب فارسی به قبرستان وبلاگهای خاموش تبدیل شده؟
توجیه فعالان شبکههای اجتماعی این است…
برای من که عشق و لذت و کارم تولید و نشر روزانۀ محتوای متنی و صوتی و ویدیویی است، هر روز خردهچالشهای بزرگی ایجاد میشود.
در این پست میخواهم یکی از چالشهای مهم هر محتواآفرینی را برایتان بگویم…