از میان شعرهای کلاسیک فارسی این شعر سنایی را هم خیلی دوست دارم: خلق جز مکر و بند و پیچ نیند همه را آزمودم ایچ نیند گر همه در برت فرو ریزد مرد عاقل درو نیاویزد گر نه‌ای همچو مه به نور گرو همچو خورشید باش تنها رو مهر پیوسته یکسواره بود ماه باشد که…
رمز و راز قیل و قال تار و مار راز و نیاز هیچ و پوچ خز و خیل مات و مبهوت تیپ و تاپ گیج و ویج زارت و زورت پرت و پلا چرت و پرت چرند و پرند هارت و پورت زخم و زیل گور و گم گرد و غبار باعث و بانی زر…
رصد کردن پایِ کار/پاکار خاله‌زنکی گعده سیگاری می‌گیرانم/گیراندم/گیراندی و… حال دلت چطوره؟ قطع به یقین ضِرسِ قاطع از حَیّزِ انتفاع ساقط شدن گاهاً (گاهن) جوابه/جوابه؟/این خیلی جوابه ته‌بندی ناموساً (ناموسن) ناموساً (ناموسن) ناموس غیرت/باغیرت/بی‌غیرت داف مراقبت کن (به جای مراقب خودت باش) و خیلی چیزهای دیگر… پی‌نوشت: برخی از این موارد نیاز به توضیح…
پاره‌‌های بی‌ربط: به قول رضا قاسمی مدتی این وب‌نویس تبخیر شد. البته هر روز به ایده‌‌های تازه‌ای برای اینجا فکر می‌کردم اما تمرکزم روی راه‌اندازی وبلاگ تأملات بود. سروسامانی هم به کانال تلگرام دادم. فیلمساز محبوبم، میشاییل هانکه در مصاحبه‌ای گفته بود: «نویسندگی را با نوشتن یاد می‌گیری… همه‌ی هنرها با تمرین به بار می‌نشینند.»…
برای من «نوشتن» و «تدریس» هر دو بی‌اندازه جذابند و تقریبن هر کاری که در طول روز انجام می‌‌دهم مستقیم و غیرمستقیم به این دو مربوط است. تدریس و نوشتن را همزمان با هم از ۱۵ سالگی آغازیدم و هر دو در ابتدا در زمینه‌ی هنرِ «کارتون و کاریکاتور» بود؛ در فرهنگسراها کاریکاتور درس می‌دادم…
