من هنوز هم آدم نشده‌ام. (اصلاً کدام آدم را سراغ دارید که آدم بشود؟!) گاهی ساعت‌ها پرسه می‌زنم تا ایده‌ای به ذهنم برسد تا پس از آن نوشتن را شروع کنم. دریغ که خودم هزار بار نوشته‌ام: نوشته، هنگام نوشتن شکل می‌گیرد. حالیا، به گمانم اگر به این ۶ نکته که در ادامه فهرست کرده‌ام…
۱ واژه‌ها را دوست بدارید، حتی برخی از آن‌ها را ببوسید. ۲ هر کلمه یک ایدۀ بالقوه است؛ برای پروراندن آن بکوشید. ۳ به همۀ واژه‌های بیگانه بدبین نباشید. اما مواظب استحکام ساختمان زبان باشید. ۴ از واژه‌ها برای آزار دیگران استفاده نکنید. غمگین میشوند و ممکن است با شما قهر کنند. (واژه‌ها را می‌گویم.)…
هجوم خانوادۀ ما به پایتخت با کوچیدن به اسلامشهر شروع شد! البته نه به راحتی. پدرم خوش نداشت بند و بساطش را جمع کند، او که از کودکی در تهران بزرگ شده بود، دیگر میل دود خوردن نداشت. دوست داشت در همان باغچه و مغازۀ اجاره‌ایِ شهرستان، ماست خودش را بخورد. اما مادرم مخالف بود:…
-گفتی یه وقتایی حس می‌کنی نوشتن سخت‌ترین کار دنیاست… +یه وقتایی نه، بیشتر اوقات. -بذار حرفمو بزنم. +باشه بفرما. -خب، چرا با اینکه به قول خودت «بیشتر اوقات حس می‌کنی نوشتن سخت‌ترین کار دنیاست» کماکان زور می‌زنی بنویسی؟ +اونوقت جای نوشتن چه کاری انجام بدم؟ -قرار نشد سوالو با سوال جواب بدیا. +خب، من از…
«آنافورا» یکی از درس‌ها و تمرین‌های ماه اول کلاس نویسندگی خلاق است. به نظرم رسید به عنوان یک تمرین ساده اما جذاب و اثربخش، می‌توانیم اینجا، هر روز با هم، کمی آنافورا بنویسیم. اول از همه تعریف آنافورا را بخوانید: آنافورا یک آرایه ادبی یونانی است. آنافورا یعنی تکرار یک واژه یا عبارت در ابتدای چند…
هشدار برای کبرا ۱۱ و سایر بچه‌های محله: من خودم هم کم عوضی نبوده‌ام، پس لطفاً به ریش و گیس مبارک نگیرید. من فکر می‌کنم کسی که می‌کوشد ناتوانی آدم‌ها را به آن‌ها اثبات کند، مصداق بارز یک آدم عوضی است. من بارها و بارها افرادی را دیده‌ام که به خاطر افاضات آدم‌های عوضی ذوق…
من گمان می‌کنم بهبود تدریجی زمانی اثربخش خواهد بود که از آن به‌اندازۀ کافی لذت ببریم. تصور کنید می‌خواهید در حوزۀ تخصصی خودتان یک دورۀ آموزشی خوب و درجه‌یک برگزار کنید. اگر از روز اول به‌دنبال نتیجۀ کامل و مطلوب باشید، چیزی جز سرخوردگی نصیبتان نمی‌شود. برای مقابله با شکست فقط کافی است به بهبود…
شروع نوشتن حتی از خوردن ماکارانی هم سخت‌تر است. البته شاید شما ماکارانی دوست داشته باشید، پس احتمالا نوشتن را مثل آب خوردن شروع می‌کنید. بسیار خب، حالا می‌بینید که حتی حرف زدن دربارۀ ماکارانی باعث شد من هم نوشتن را راحت‌تر شروع کنم. پس آیا بهتر نیست کمی دربارۀ ماکارانی بنویسم؟ نه، گمان می‌کنم…
من پَر خواهم کشید و به شیوۀ صبح از گلوی خشک این شب تیره گذر خواهم کرد -یارمحمد اسدپور حق داریم ناامید باشیم، بی‌گمان کفۀ مصائب در ترازوی این روزهای ما سنگین‌تر است. اما چه باید کرد؟ این سوالی‌ست که بارها و بارها از خودم پرسیده‌ام. و هر بار به یک پاسخ رسیده‌ام: کار. شاید…
جان کیتس شاعری بود که فقط ۲۵ سال عمر کرد. اما با چهار پنج سال کار جدی نامش برای همیشه در تاریخ ادبیات جهان ماندگار شد. رابرت گرین دربارۀ کیتس می‌نویسد: «او متوجه شده بود که بهترین ایده‌های شعری زمانی به ذهنش سرازیر می‌شود که در حال نوشتن شعر است، در نتیجه باید به‌طور خستگی‌ناپذیری…
