می‌خواهید پادکست ضبط کنید؟ احتمالا شنیدن این پادکست که در آن یکی از فعال‌ترین پادکسترهای ایران از تجربیات خودش گفته است، برای شما مفید باشد.
در این برنامه به سراغ علی یکانی رفته‌ام و با او دربارۀ پادکست و ساختن پادکست گفت‌وگو کرده‌ام…
ما می‌نویسیم تا نوشتن را نجات دهیم. نوشتن را برای نجات دادن خودمان نجات دهیم. روزمرگی بیش از هر چیزی میل بلعیدن و نابودی نوشتن را دارد. نوشتن ما در دل روزمرگی، کوششی‌ست برای نجات نوشتن از چنگ روزمرگی، و تبدیل نوشتن به عملی قهرمانانه. یعنی عملی برای رهیدن از چنگال روزمرگی…
اینکه خودت را کتابخوان بدانی، اما ادبیات داستانی سهم پُررنگی در سبد کتابخوانی‌ات نداشته باشد، بیش از هر چیز نشانگر این است که هنوز مفهوم کتاب و کتابخوانی را خوب درک نکرده‌ای.
اما خب، گویا بسیاری از ما تازه‌کتابخوان‌ها به این می‌بالیم که فرصتی برای خواندن شعر و رمان نداریم، و بیشتر وقتمان صرف کتاب‌های غیرداستانی می‌شود…
من چشم دوخته‌ام به داستانی که بشریت در حال روایت آن است. داستان غلبۀ آدمیان بر ویروس مهلکی که ظاهراً آمده بود کار بشر را یکسره تمام کند، اما سرآغاز تولد دوبارۀ آن شد…
اگر چک لیست نداشته باشم حساب کار از دستم در می‌رود. چک لیست نمی‌گذارد از اولویت‌هایم دور شوم. امتحان کن. یک لیست بنویس از تمام کارهایی که باید هر روز انجام بدهی و حواست به آن‌ها باشد، بعد این لیست را حداقل برای دو-سه هفته تکثیر کن. حالا کافی است لیست را روزی چند نوبت چک کنی…
گشتن دنبال سن مناسب برای نویسندگی همان‌قدر پرت است که در جستجوی سن مناسب برای پیاده‌روی، غذا خوردن، یا عشق ورزیدن باشی.
حرف درخشان شاملو را بخوانید: می‌گویند حالا نوبت جوان‌هاست. این حرف آنقدر بی‌ربط است که گفتن ندارد. مگر از سر فریبکاری…
«مهم» پادکستی دربارۀ چیزهای مهم زندگی است. برنامهای که به اولویتها میپردازد؛ اینکه چگونه اولویتهایمان را کشف کنیم و چطور به آن‌ها پایبند باشیم…
ترکیب دو کار و علاقۀ مختلف هیچ بد نیست. و اصلاً یکی از راه‌های تمایز و موفقیت است. مثل ممکن است به یک رشتۀ هنری علاقه‌مند باشی و در کنار آن دنیای آموزش هم وسوسه‌ات کند.
روی کاغذ همه چیز درست است،..
ما متن کهن نمیخوانیم که کلمات زنگار گرفته را بیرون بکشیم، یا بنا نیست یا حکمت گذشتگان را توشۀ زندگی کنیم. اصل قضیه، زبان است. یکبار امتحان کن…
مشکل ما در هوا کردن است. تا به فکر انتشار می‌افتیم، ماشین حسابمان کار می‌افتد. مدام دودوتا چهارتا می‌کنیم که این را بنویسم یا نه؟ اگر بنویسم فلانی دور ورنمی‌دارد؟ کم‌سوادی‌ام رو نمی‌شود؟ خیلی شخصی و بی‌مزه نیست؟
