تحقیقات نشان می‌دهد بسیاری از افراد وقتی به مرحلۀ نهایی تصمیم‌گیری می‌رسند ترجیح می‌دهند فعلاً طرف ابتذال و کار راحتتر را بگیرند. مثلاً در تعطیلی آخر هفته، به‌جای تماشای یک شاهکار هنریِ سینما که مدت‌هاست تمنای دیدن آن را دارند، ترجیح می‌دهند…
در این پست دو هزار کلمه‌ای از موثرترین و بهترین روش‌هایی نوشته‌ام که طی چند سال کلنجار رفتن با کتاب و کتابخوانی کشف کرده‌ام. امیدوارم که این ایده‌ها به دور از کلیشه‌های رایج فضای کتابخوانی در ایران باشند.
«چگونه کتاب‌های خوبی انتخاب کنیم، بهترین روش مطالعه چیست؟ تندخوانی مفید است یا نه؟ بهترین روش یادگیری از کتاب‌ها چیست و …»
این‌ها بخشی از سوال‌هایی هستند که در این پست با جزییات به آن‌ها پرداخته شده است…
زمانی که گوستاو فلوبر خالق رمان بزرگ مادام بوواری، گفت که «مادام بوواری منم»، شاید نمی‌دانست که یکی از بزرگ‌ترین درس‌های داستان‌نویسی را در یک جمله گفته است.
یک مرد چاق و سبیلو! چگونه می‌تواند مادام بوواری باشد؟
دوست دارید از افراد تأثیرگذار جهان ۳ باشید؟
ماریو بارگاس یوسا در مقاله‌ای با عنوان «اهمیت کارل پوپر» می‌نویسد:
از همۀ نام‌گذاری‌ها و رده‌بندی‌های بی‌شماری که دانشمندان و دیوانگان به‌کاربرده‌اند، هیچ‌یک به شفافیت نام‌گذاری پوپر نیست…
بسیار خب، خواندن متن خطابهای از یوسا، که در اهمیت کارل پوپر نوشته، کجای اولویت‌های زندگی من است؟ نمیشد اول صبح یک متن راحتالحلقوم بخوانم و به بقیه کارهایم برسم؟ یا چیزی بخوانم که صاف به پول تبدیل شود تا این‌جوری «آموختههایم به عمل! تبدیل شود؟»
واژۀ خلاقیت در مفهومپردازی عام، آثار هنری و اختراعات علمی و این قبیل فعالیت‌های بشری را تداعی می‌کند. همین تداعیهای اندک ما از مفهوم خلاقیت نیز در اثر عدم وجود خلاقیت کافی در ذهن و ضمیر ماست…
عموم افراد تا پایان عمر پرانتزهای وسط زندگیشان را نمیبندند؛ تا جایی که اصلاً فراموش میکنند، قبل از باز شدن پرانتز چه رؤیاها و برنامههایی داشتند. سرانجام روزی میرسد که مرگ واپسین نقطۀ این جملۀ ناقص را میگذارد…
گفتن از عادات نویسندگی و تکنیک و درستنویسی تا یک جایی مفید و بسیار لازم است، چه‌بسا که کسب مهارت در آن‌ها نیز به سالها تلاش نیاز داشته باشد. اما در نهایت همه چیز باید به فکر منجر شود و فکر قرار است از چه ذهنی بیرون بیاید؟
نوشتن، جنگافزارِ دفاع از زندگی است، وقتی در دل گرفتاریهای روزمره و هزار و یک مسئله ریزودرشت دست به قلم میبری، عزم جنگ کردهای. جنگی برای باز پس گرفتن زندگی از دژخیم روزمرگی…
غالباً گمان می‌کنیم تمرین، کار آماتورهاست و نوابغ و استعدادهای درخشان بدون درد و خونریزی دم به دم شاهکار می‌زایند! اما با بررسی دقیق فعالیت‌های هنرمندان موفق و حرفه‌ای به نکتۀ جالبی می‌رسیم…
