چرا وبلاگ شما به‌ روز نمی‌شود؟

اتفاقا این ایده‌ای شد برای پستی در وبلاگم.
من خودم را باستا‌ن‌شناسی گوشه‌گیر می‌بینم در جایی بسیار دور از آدم‌ها. رسالتم زیر و رو کردن ویرانه‌ای است که باور دارم روحی بزرگ زیر آوارش مدفون و اسیر است.
من خودْ آن ویرانه‌ام و با نوشتن حفاری‌اش می‌کنم. وبلاگ هم که موزه‌ است: جایی برای تجسد روحم.

انجام دادن کارِ واقعی. فکر می‌کنم این همون گنج نهفته‌ای هست که همه به دنبالش هستن و بهش نمی‌رسن. همون پلی که ما رو از حال بد به حال خوب می‌رسونه. البته که کار باید واقعی باشه. نه پوسته‌ای با نام و نشان از اون کار. نه اشاره و استعاره‌ای از اون کار و نه حتا سمبل کردنش در جهت رسوندن به سمع و نظر دیگران . کار کاره دیگه. کار رو باید انجام داد و پاداش رو همون لحظه گرفت. کار با اینکه اسمش خیلی ترسناکه اما بهترین، دلسوزترین و تواناترین راهنما و دوست ماست. امروز بعد از یک پیاده‌روی طولانی و کشمکش با نگرانی‌های ذهنم که نه می‌ذاشت عین آدم پیاده‌روی کنم نه حتا سریع‌تر قدم بردارم تا بچه‌ام رو از پریز برق بکشم به این نتیجه رسیدم که تا وقتی وارد میدون کار نشدی به قول خواننده‌ی بزرگوار، تموم این حرفا بهانس. البته وقتی آدم وارد دل کار می‌شه تمام نگرانی‌ها، مانع‌ها و محدودیت‌ها تبخیر می‌شن انگار که از همون اول هم وجود نداشتن. کارِ واقعی هم شاخ و دم نداره. نیازی به شامورتی بازی نداره. اصلن لازم نیس که شکست ناپذیر شیم بعد بریم سراغ اون کار. فکر می‌کنم کار کردن بهترین معلم ما باشه. البته کار واقعی. کاری که همه‌ی وجودمون درگیر اون شده باشه.

[…] وبلاگی که به‌روز نمی‌شود، همان بهتر که بسته شود! (+) […]

[…] با معناسازی رنجِ نظم و مداومت در وبلاگ‌نویسی را تحمل‌پذیر می‌کنی. (+) […]

از روزی که نوشته های شما رو خوندم تصمیم به راه اندازی یک سایت گرفتم که تا چند روز دیگه هوا میشه. حوزه روانشناسی کودک و فرزندپروری. قبل از اون بیشتر به فکر فعالیت در اینستاگرام بودم. تشکر از شما که باعث شدید مسیر درست تری را انتخاب کنم.

دوست دارم کسی که نوشته هام رو میخونه ازشون لذت ببره اما درس اجازه بروز کردن بلاگ رو به من نمی ده به نظرتون چیکار کم؟؟؟

ممنونم بابت ارائه این مطلب عالی
انشاالله موفق باشید

سلام و خسته نباشید.
تازه با شما آشنا شدم .
خیلی خوب بود.

سلام
در یک کلام عالی بود

هیچ نظری ندارم 😐
نوشته های نه تنها به خودت انگیزه میده، بلکه خواننده رو هم به وجد میاره.

سلام شاهین جان
مثل همیشه یک نوشتۀ عالی و انگیزشی بود.
آرزوی موفقیت …

سلام….
از زمانی که با شما همراه بودم خیلی چیز های ارزشمندی درمورد استمرار و برنامه ریزی ، وبلاگ نویسی وکلا نوشتن و به خصوص خوندن یاد گرفتم .. همیشه دلایل شما برای اینکه کسی در وبلاگ نویسی استمرار نداره و موفق نیست رو پیگیری کردم و میکنم و خواهم کرد و همیشه ازشون درس گرفتم و میگیرم و خواهم گرفت و سعی در اصلاح خودم کردم و میکنم و خواهم کرد،اما این پست یکم با بقیه چیز هایی که تا به حال گفته بودید برای من فرق داشت ، به اندازه قبلی ها درست ، امیدوار کننده و راهنما بود اما اینبار این جمله که گفتید :
“من جوری به وبلاگم معنا داده‌ام که با عمیق‌ترین خواسته‌ها و علایقم عجین شده باشد.” یک مشخصه بارز یک وبلاگ نویس موفق رو برام روشن کرد اون هم عجین شدن وبلاگ نویسی با علاقه منه ( که در حقیقت لازمه موفقیت در هر کاری همین علاقست !)و اینکه تا معنایی برای فعالیتم نسازم از وبلاگ نویسی اونقدری که باید لذت نمیبرم و حتی شاید ازش جا بمونم و خسته بشم و اونوقته که زدم زیر قولم مبنی بر ساختن راهی برای دیدن خودم و پیشرفتم … حالا که فکر میکنم دو دلیل عمده ای که توی این مدت شاید نتونستم وبلاگم رو اونطوری که میخواستم و از خودم انتظار داشتم به روز کنم و روی این امر سمج باشم ، یکی کم خوندنم بوده و یکی اینکه این کار رو به خاطر عدم داشتن علاقه شدید ( توجه بشه که شدید نیست! وگرنه علاقه دارم) نه اینکه مهم ندونم ! اما یک طوری خودم رو راضی میکردم و قول الکی جبران به خودم میدادم و ازش رد میشدم …
این پست من و مجبور کرد که برم و سنگام رو با خودم وابکنم و بنویسم که از به روز کردن وبلاگم چه هدفی دارم … اینبار دیگه باید جواب بده …
ممنون که همیشه سر به زنگا میرسید …
به امید روزی که کمک ها و اموزش ها و انگیزه های بی منت شما رو جبران کنیم ..
به امید موفقیت هممون….

وبلاگ نویسی اولین درسی بود که از تو آموختم.
کاری دشوار ولی دلچسب.
فایده‌های آن بی‌شمارند.
واقعا باعث رشد و تعالی انسان است.

همیشه بمان، همیشه بنویس