کدام قلمزنی‌ست که گاهِ نوشتن یادداشت‌های شخصی این پرسش گریبانش را نگرفته باشد: «وقتی مُردم و نوشته‌هایم دست دیگران افتاد، چه خاهند اندیشید؟»
یادداشت‌نویسیِ روزانه یادآور مرگ است، حتا اگر بنویسی و دور بریزی.
اگر از مرگ میهراسی، از یادداشت روزانه می‌پرهیزی.
اگر از مرگ میهراسی، اما از یادکردش برای خوب زیستن انگیزه می‌گیری، بیشتر می‌نویسی.
ننوشتن مرگ‌بارتر است.
پی‌نوشت: عنوان یادداشت از رودکی است (+).
3 پاسخ
نوشته عصایم شده تاکه بهترببینم گذرگاه خوددرغصه وغم ببندم هم اکنون به گفتاربیمارخود
ازاینده ام چون ندارم خبربه دنیا بخندم که خطی نوارم به افکارخود.
درود بر شما خانم سجادیِ عزیز😊👌
چیزهایی که اینجا می‌نویسم رو ولی نمی‌تونم دور بریزم. 🙃