پیش نوشت: فکر کنم علاقه‌ی مجنون وار من به پیاده‌روی را می‌دانید، من حین پیاده‌روی حس میکنم بیش از هر زمان دیگری خودم هستم، شهامت بیشتری دارم و از شفاف‌تر از همیشه فکر میکنم.
پیاده‌روی را گامی در جهت تفکر عمیق و همین‌طور شادی عمیق می‌دانم. پیاده‌روی عادتی است بر پایه حرکت که بیشترین برکت را دارد!
معمولاً در انتهای پیاده‌روی روزانه‌ام، لبخند عجیبی روی لبم می‌نشیند و بی‌دلیل دلم می‌خواهد قهقهه بزنم. چنین عادتی شگفت‌انگیز نیست؟
۱
سعی کنید هرروز ،حتی اگر شده ۱۰ دقیقه، پیاده‌روی کنید.
با تکرار یک رفتار، مسیرهای عصبی تازه‌ای در مغزتان شکل می‌گیرد و در مدت کوتاهی پیاده‌روی به عادت همیشگی شما تبدیل می‌شود.
یک پومودورو پیاده‌روی در روز کافی است. ولی اول بهتر است با هفته‌ای یک‌بار یا یک روز در میان شروع کنید. قدم‌های کوچک معجزه می‌کنند.
۲
همیشه یک دفترچه یادداشت کوچک یا تعدادی کاغذ و قلم همراه داشته باشید.
ایده‌هایی که به ذهنتان می‌رسد در لحظه ثبت کنید. حتی اگر مردم توی خیابان با نگاه عاقل اندر سفیهی زل بزنند به شما
۳
سعی کنید گوشی موبایل را همراه خودتان نبرید.
حتی اگر تهدید کرد که خودش را می‌اندازد توی سماور!
۴
قبل از پیاده‌روی چیزی مقوی بخورید و آب بنوشید.
هرگز تشنه و با شکم گرسنه به پیاده‌روی نروید، یک ذهن خلاق با شکم نسبتاً پر خلاق‌تر می‌شود!
۵
به‌محض اینکه از پیاده‌روی رسیدید،شروع کنید به نوشتن
امتحان کنید، غافلگیر می‌شوید.
پی‌نوشت: بهتر است جلوی چشمتان چند جمله خوب درباره پیاده‌روی داشته باشید تا انگیزه‌تان حفظ شود، پیاده‌روی از عادت‌هایی ست که به‌سختی ایجاد می‌شود، اما دستاوردهای بی‌شماری دارد..
چند جملۀ کوتاه درباره پیاده‌روی:
-جمع‌کردن چیزهای مختلف خوب است، اما پیاده‌روی کردن بهتر است.
آناتول فرانس
-پیاده‌روی ما را کامل‌تر می‌کند.
جولیا کامرون
-پیاده‌روی و ناشاد بودن غیرممکن است.
مادر ترزا
پیشنهاد: کتاب‌های جولیا کامرون همیشه بخشی با عنوان پیاده‌روی دارند، می‌توانید با مطالعه کتاب راه هنرمند شروع کنید، کامرون پیاده‌روی را یکی از ابزارهای بنیادی خلاقیت می‌داند.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
10 دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
سلام
پیاده روی عالیه
من بهتون غبطه می خورم.:)
منم گاهی تنبلی میکنم و نمیرم. خاک بر سرم!
استغفرالله:(
خدانکنه:)
منم مثل خودت عاشق انجیر خیس خورده والبته پیاده روی هستم.
به به، زنده باد بهار گل
شاهین پیاده روی سلاح بی خطر من در برابر ناملایماته. درست بخوام بهت بگم عین یه دوسته. هروقت حسابی سرحال باشم قدم میزنم و هروقت کسالتی باشه و بخوام شارژ شم هم قدم میزنم.
همین الان که دارم برات کامنت مینویسم هم بعد از پیاده روی یک ساعته به یه کافه تو انقلاب پناه اوردم تا واسه پارت دوم قدم زدن خستگی در کنم.😉
راستی گاهی که حوصله دارم برای پیاده روی سوژه تعیین میکنم. مثلا سوژه ی روز میتونه کفشهای عابرین باشه. یا بنرهای تبلیغاتی مختلف تو مسیر یا اصلا هرچیزی.
سوژه امشب هم سالخورده ها بودن.
چه ایده ی جالبی.
پویا یه روز بیا بریم انقلاب پیاده روی.
شمارتو برام کامنت بذار.
سلام. مورد شماره ۳ برای من که سوژه می بینم وثبت می کنم جور در نمیاد. وگرنه ایده ی خوبی است.
سلام شاهین عزیز
چقدر از خوندن پستت لذت بردم. دو ساله که پیادروی و جمعه صبح ها کوه پیمایی ، یکی از عادت های لذت بخش و لاینفک زندگیم شده . پیاده روی همراه با دویدن هر روز صبح ، اون هم ساعت ۵.۳۰ تا ۶.۱۵ ، توی زمین ورزشی روباز ، چنان شعف و نشاط و انرژی بهم میده که نمیتونم وصفش کنم . استشمام هوای دل انگیز صبحگاهی ، دیدن طلوع زیبای خورشید از پشت ابرها و رنگین شدن چهره ی آسمون ،شنیدن اواز پرنده ها لابلای درختان ، سرمستی بوی گل و نم خاک بارون خورده ، دویدن با تمام توانت و تلاش برای رسیدن به خط پایانی ،تجربه های ناب و شیرینی هست که در تمام فصل های سال، تو گرما و سرما با عمق وجودت لمسشون میکنی و خاطره هاش هیچوقت از دل و ذهنت پاک نمیشه . خاطره هایی که نشون از استقامت و بردباری برای رسیدن به هدفت تو زندگی میده ، اینکه باید بجنگی و از لحظه لحظه زندگیت لذت ببری . باهر نفسی ریه هات رو مملو از انرژی میکنی و انگار تک تک سلول های بدنت نفس میکشن و جون میگیرن تا یه روز خوب و شادی رو برات رقم بزنن. از همه جالبتر اینکه یک ماهه با توصیه یه دوست خوب متممی نوشتن تمرین صبحگاهی رو هم شروع کنی و اثرات فوق العاده اش رو تو زندگیت ببینی . ممنونم شاهین عزیز بابت توصیه زیبا و پست دلنشینت. شاد و موفق باشی همیشه.
سلام مژگان جان
چقدر خوبه که انقدر خوب ورزش میکنی، خوب می نویسی و زیبا زندکی میکنی.
همیشه از دیدن کامنت های تو بی نهایت خوشحال میشم.
تنت سالم، شادیت فراوون