من می‌دانم مردم چرا کتاب می‌خوانند

چه تشبیه قشنگی، منم همیشه هر کتاب رو یک ماجراجویی جدیدی میبینم
ماجراجویی که مقصدی نداره و فقط تموم میشه و میرم سراغ ماجراجویی جدید
درسته مقصد نداره اما پر از نشونه هایی برای زندگیه..
در حقیقت این بی مقصد بودن دلیل لذت بخشی برای ناتمامیه ماجراجوییه.

آقای کلانتری باید وبلاگ مرا ببیند تا ببیند از ما مخاطب بهتر هم دارد؟؟؟ 🙂

سلام
چرا کتاب می خوانند؟

چه تعبیر زیبایی…”وقتی برای اولین بار یک کتاب را می‌خوانی، پنداری چمدانت را بسته‌ای…”
فکر کنم حالا میتونم بفهمم چرا وقتی یک کتاب رو به آخر می رسونم دلم می گیره،چون سفری که با اون کتاب شروع کردم به انتها رسیده..
بعضی وقتا توی تخیلاتم می گم ای کاش کتابی باشه که وقتی شروع کنم به خوندن اصلا تموم نشه…

خیلی دیر میفهمیم هدف از خواندن رسیدن به انتها نیست

من نمی دانم مردم چرا کتاب می خوانند وقتی نمی خواهند “خود” را عمیق تجربه کنند! وقتی نمی خواهند دست از این دوندگی بیهوده برای بیشتر خریدن، بیشتر خوردن، بیشتر نوشیدن، بیشتر … بردارند و اندکی بیاسایند! من نمی دانم مردم چرا کتاب می خوانند وقتی نمی خواهند بدون قضاوت روبروی “دیگری” بنشینند و تبادل اندیشه کنند. وقتی حاضر نیستند توقف کنند، خوب گوش کنند و فکر کنند که شاید همان “دیگری” درست بگوید و حرفش موجب رشد من باشد…

درود بر شاهین عزیز که موجب شدی، فی البداهه بنویسم.

من نفهمیدم چرا کتاب میخوانند!